1.

Play encourages abstract thought, that means when the child is playing, he/she might
think of something beyond the natural meaning or usage of the object/s used at play.
Example, the child is playing with toy fruits. He grabbed the toy carrot and assumed
it’s a spoon and he used it, spooning something in an empty toy plate, imagining as if
he is eating something from the plate while holding the carrot as a spoon. What’s
abstract there is the new use of toy carrot – spoon that is beyond its literal / natural
meaning as a vegetable.
2. There is learning in play. Learning occurs when a young child is guided or taught by a
more experienced or older playmate. Example, a 5 year-old boy is playing Minecraft
and he is not that too good in navigating the cellphone functions. However, with the
assistance of an 8-year old brother, he learns the technique of playing the game. So,
learning occurred.
3. Self-regulations means attending to one’s personal behavior or attitude. Self-
regulation is the ability to check your personal error or behavior while dealing with a
particular situation. So sa paglalaro, natututo an bata kung paano makipagtalastasan,
makipag-usap ng maayos sa kapwa bata. Dito rin natututo ang isang bata kung paano
kontolin ang sarili. Halimabwa, may dalawang bata na nag-aagawan ng laruan, may
isa na magpaparaya, thinking na maaring he has to do it kasi mas matanda sya , or
dahil sa kung e insist nya rin na kunin ang laruan sa kalaro, things will get
worst.Maaaring pagalitan sya ,or maaaring di na makikipaglaro yun sa susunod.By
that reasons, e reregulate ng bata ang kanyang magiging aksyon sa sitwasyon.
1. Ang paglalaro ay hindi sapilitan. Kusang ang pagsali ng pabawat kasapi sa laro.ang laro
ay gingawa para maging masaya.Ngunit kung pipilitin ang bat ana makipaglaro na hindi
nya naman gusto, hindi syempre happy ang bata kasi may pilitang nangyayari.And you
know what happens to kids kung pinipilit sila….it ends them up crying.
2. Sa laro dapat lahat aktibo.Hindi naman madedeklara ng bata na nakipaglaro sya kung
sa buong oras ng paglalaro ng grupo ay nakaupo lamang sya at nanunuod habang
nagsisistakbuhan ang ibang batang aktibong kasali sa game.
3. Matatawag ding laro ang pagkukunwari ng bata tulad ng pagbibihis na ala-darna,
pagkukunwaring sya ay pirate , astronaut , serena at iba pa.
4. Ang laro ng bata ay walang seryusong alituntunin o proseso. Ito ay malayang nangyayari.
Hindi scripted kung baga ang mga laro ng bata.Sila -sila mismo ang nag-iisip ng rules na
dapat sundun ng mga kasapi sa laro. No adult interventions.
5. Kung inyong mapapansin, mas nakatuon ang atensyon ng mga bata sa laro at hindi dun
sa magiging resulta nito. Halimbawa, nag tatlong bata ay naglalaro ng modelling clay.
Mas masaya sila sa punto ng kanilang paggawa ng pigura ( figure) at doon sa momento
na benebend or nirereshape nila ang clay into their desired figure. Di gaanong mahalaga
or memorable sa kanila ang end product.
6. Ang paglalaro ay nakakapagbigay o nagdudulot sa kanila ng ligaya kung kayat nais nilang
ulit-ulitin ito o gusto nila ang ideya ng paglalaro.Kaya mas gusto pa ng mga bata ang laro
keysa sa seryusong pag-aaral ng leksyon.
Sa unang estado ng pagdevelop ng laro sa mga bata, basi sa paliwanag ni Jean Piaget, ang laro ng bata
ay “paulit-ulit”.Kung inyong mapapansin, ang kanilang mga laro ay halos para sa pagpapaunlad ng
koordinasyon ng kanilang katawan at senses. Halimbawa, ang batang nasa edad isang taon at kalahati
ay may hawak na bola, hahawakan nya lang ito at maglalakad kung saan-saan tapos pagnahulog,
pupulitin tapos hahawakan ulit. Well, to adults that play may seem boring pero sa bata it brings him to a
development of physical coordination to movements. Tinatawag na sensori( meaning senses) -motor (
means movement) ang stage na ito dahil ang purpose ng paglalaro ay para sa dagdag-kaalaman ng bata
tungkol sa kanyang mundong ginagalawan gamit nag senses at paggalaw. Halimbawa, yung batang anim
na buwang gulang ay may hawak na pamalo tapos pinapatok nya ito sa mesa.Sa kanayang pagpatok sa
mesa, may tunog na nagagawa. It boosts his sense of hearing. While holding the stick, it develops his sense
of touch.

Sa stage 2, katulad ito ng nasa paliwanag kanina na

ang laro ay daan para sa pagdevelop ng abstract
thinking ng bata. Sa stage 2, or pagtuntong ng bata
sa gulang na dalawa hanggang pito, sa
pamamagitan ng laro ay nakukuha niya ang ideya na
ang mga bagay-bagay sa paligid ay maaring
magkaroon ng ibang simbolismo o gamit depende
sa layunin ng gumagamit nito. Halimbawa, sa TV,
nakapanood ang bata ng batang nakasakay sa
kalabaw.Ngunit gusto nyang gayahin ang pagsakay
sa kalabaw.Walang kalabaw sa loob ng bahay kaya
nagkunwaring kalabaw ang tatay ng bata at
sumakay ang anak sa likuran. Ang kawayan ay
madalas ding gamitin bilang laruang kabayo ng mga
bata.
Ang stage 2 ay may mga saklaw pang kategorya.
Una ay ang constructive play. Sa salitang “
constructive” nangangahulugang ang laro ay
patungkol sa pagbuo ng mga imahe o pigura.
Still, nasa symbolic parin kasi nag assume ang
bata ng figure out from the ordinary use or
meaning of the object involved in play.
Examples, playing with clay dough. Clay is not
just clay with colors or soft and jelly texture. It
could be more than that. Children can construct
or create animals figures, letters, etc.

Sa dramatic play , dito may inaassume na

role or scenario/situation ang bata.
Halimbawa, ang bata ay nagkukuwaring
doctor( so that is dramatic kasi may role )
tapos para may magamit sya na
stethoscope as a doctor, he thought of an
earphone as stethoscope( which is
symbolic ). Kaya ang dramatic play is under
symbolic play

Ang sociodramatic play is walang kaibahan sa

dramatic play. Sa dramatic play ay maaring
mag-isang naglalaro ang bata or may kalaro
while acting like someone else or thinking of an
object as another thing. Pero magiging
sociodramatic ang laro ng bata kung may
kalaro na sya and both of them are actively
taking roles sa dramatic play. Halimbawa, ang
bata ay mag-isang naglalaro ng bahay-bahayan
assuming a role of nanay while the toy dolls are
her childen ( dramatic).But when another child
joined her in the play, the new player becomes
her child instead of toy dolls and both of them
communicates as they take each role ( mother
and child).So the play becomes socio-dramatic.
 Habang lumaki ang maga bata, mas
naglelevel up din ang uri ng laro na kanilang
sinasalihan. Mas nagiging seryuso ang laro
nila through game with rules. Mas may
thrill na sa kanila ang mga laro na may
kaakibat na achievement and that is to win
over an opponent or katunggali. Mas
rewarding sa kanila ang game with rules
over sa plays na walang competition.

Madaling maunawaan ang stages of play development kung ikukumpara natin ang theory ni
Jean Paiaget sa descriptions of play ni Mildred Parten.
Pagsinabing “unoccupied play” walang seryusong laro nag bata. More on sensori exploration.
Solitary- mag-isang naglalaro ang bata
Onlooker- nakatingin or nanunuod lamang ang bata sa kapwa batang naglalaro
Parallel play- naglalaro ang bata sa tabi ng isa o madaming bata habang walang kaugnayan ang
laro nila sa isa’t isa. Magkatabing naglalaro pero each of them have their own business in
playing.
Associative- the child plays actively with other children like in sociodramatic play
Cooperative play- children join in play because they have similar targets like winning a game
through a team’s effort.
Dahil sa kahirapan, maraming bata ang hindi nakakaranas ng masayang laro.Bakit? Ang iba
ay mas inuuna ang pagtulong sa mga gawaing bahay o paghahanap-buhay ( child-labor)
keysa sa makipaglaro sa ibang mga bata. Ang karamaihan din lalo na yung mga sanggol ay
hindi nakakaranas na magkaroon ng mga sensori-stimulating toys dahil walang kakayahan
ang mga magulang na bilihan ng laruan ang anak. Imbes na ibili ng mga tumutunog, makulay
at nakakapagpatalinong mga laruan ang perang kinita ay ibibili na lamang ng pagkain ng
pamilya. Madalas ang kapaligiran ng mgabatang lumaki sa hirap ay hindi ligtas sa kanila.

Walang masayang laro ag mga batang nasa gitna ng giyera. Walang panahon sa
paglalaro ang mga batang nababalot ng t akot dahil sa pang-aabuso ng magulang.
Apektado ang kanilang pakiki[agkapwa-tao at ang kanilang tiwala sa ibang
indibidwal katulad ng ibang bata sanhi ng nakakatakot na karanasan sa paligid. Isang
halimbwa dito ang bullying. Ang batang lagging inaapi ay takot makihalobilo sa iba.
Ganuon din ang mga batang biktima ng pangmomolestiya. Ang mga batang
napapabayaan ay wala ring gananag makipaglaro sa iabang bata.Halimbwa, ang
batang nagging malnourish at hindi na makalakad dahil sa kapabayaan ng magulang
, inabanduna, kinadena, ay magkakaroon ng physical problems kaya apektado rin
ang kanyang paggalaw.
Ang labis na pagkahumaling sa teknolohiya ay sanhi rin kawalang
oportunidad sa paglalaro.Hindi matatawag na laro ang maghapong
babad sa selpon o telebisyon. Dahil ang laro ay nangangailangan ng
aktibong pakikilahok gamit ang katawan, isip at iba pang senses.
Pagmakitid ang lugar /bahay ng bata,
limitado din ang kanilang paglalaro. Kung
ganito ang sitwasyon, karamihan sa mga
bata ay mas pipiliin pang gumamit ng selpon
o manuod sa telebisyon. Pagmakitid ang
space, bawal magkalat ng laruan ang mga
bata, bwaa maghabulan kasi baka may
masagi.Laong bwala maglaro sa labas ng
bahay kasi baka mahagip ng
saksakyan.Usually pagganito, imbes na time
to play ng mga bata, pinapatulog nalang sila
o di kaya pipiliting magbasa ng mga aklat.
May mga magulang na super demanding sa mga anak. Preschooler pa
lang ang bata gusto na nila laging achiever o top sa klase. Kaya ang bata
kahit weekend nag-aaral ng leksyon. Playing is not part of the child’s to
do list. And this is a kind of torture. Because children as children have to
play di ba ( based on infantile dynamics theory).Even in private and
public schools nowadays, less ang time sa recess and teachers give much
more time on academics.Pero ang ending still declining ang educational
system natin. FOrceful kasi ang learning.Samantalang children can learn
and be happy while learning when theyre given more opportunities to
play. Even in most of the day care centers in our country, less toys some
have no even single toy and children are already taught on how to write
names and recognize letters in rote memorization technique which is so
brain draining.