การฟื้นฟูเศรษฐกิจในสมัยรัชกาลที่ 1
6 likes8,192 views
การฟื้นฟูเศรษฐกิจในสมัยรัชกาลที่ 1
- 4. ส่วนใหญ่ทาการค้ากับจีน และค้าขายกับหัวเมืองมลายู พ่อค้าจีนในกรุงเทพฯ ได้ส่งสาเภาไปค้าขายถึงสิงคโปร์ และเกาะหมาก การเปลี่ยนแปลงทางการค้าในสมัย รัชกาลที่ 3 มีดังนี้
- 6. 1. การค้าโดยการแต่งสาเภาหลวงออกไปค้าขาย 2. ผ่อนคลายการค้าแบบผูกขาดและยกเลิกประเพณีการค้าขาย ของทางราชการบางประการ อันเนื่องมาจาก การทาสนธิสัญญาเบอร์นี่กับอังกฤษ 3. เรือสินค้าเริ่มเปลี่ยนจากเรือสาเภามาเป็นเรือกาปั่นใบ ซึ่งคน ไทยต่อขึ้นครั้งแรกในเดือน ตุลาคม 2378 โดยหลวงนายสิทธิ์ ( ช่วง บุนนาค )( สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ ในสมัย รัชกาลที่ 5 )
- 7. การค้าสาเภาหลวง กาไรจากการผูกขาดการค้าของพระคลังสินค้า ภาษีปากเรือหรือเบิกร่อง ภาษีสินค้าขาเข้า ภาษีสินค้าขาออก
- 9. เงิน พด ด้วง
- 10. ตราครุฑเสี้ยว ใช้กับเงินพดด้วงขนาดสิบสลึง ตราดอกไม้ ใช้กับเงินพดด้วงขนาด ตั้งแต่หนึ่งบาท จนถึงขนาดหนึ่งไพ ตราหัวลูกศร ใช้กับเงินพดด้วง ตั้งแต่ขนาดหนึ่งสลึงลงมา ตราใบมะตูม ใช้กับเงินพดด้วงที่ออกมาเป็นที่ระลึก มีขนาดหนึ่งบาท สองสลึง หนึ่งสลึง หนึ่งเฟื้อง สองไพ และหนึ่งไพ ตราเฉลว ใช้กับเงินพดด้วงขนาดหนึ่งบาท ไม่มีตราแผ่นดินไพ และหนึ่งไพ ตราเฉลว ใช้กับเงินพดด้วงขนาดหนึ่งบาท ไม่มีตราแผ่นดิน
- 13. ไทยกับอังกฤษตกลงกันได้จึงทาสัญญาต่อกันนับเป็นสัญญา โดยสมบูรณ์ฉบับแรกในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ มีชื่อ เรียกว่า “สัญญาเบอร์นี่” มีภาษากากับถึง 4 ภาษาคือ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาโปรตุเกสและภาษามลายู
- 14. ไทยกับอังกฤษจะมีไมตรีต่อกัน จะไม่คิดร้ายต่อกัน จะไม่แย่งชิงเอาบ้านหรือดินแดนซึ่งกันและกัน ถ้ามี คดีเกิดขึ้นภายในอาณาเขตประเทศไทยก็ให้ไทย ตัดสินตามใจไทยตามขนบธรรมเนียมประเพณีไทย ทั้งสองฝ่ายจะอานวยความสะดวกในการค้าต่อกัน เป็นอันดี จะอนุญาตให้พ่อค้าของอีกฝ่ายหนึ่งเข้าไป ตั้งหรือเช่าบ้านเรือนโรงสินค้าและร้านค้าได้ แต่คน ของอีกฝ่ายหนึ่งที่เข้าไปอยู่ในอาณาเขตของอีกฝ่าย หนึ่งจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายของอาณาเขตนั้น ทุกประการ”
- 17. 1.เรือของชาวอังกฤษหรือชาวเอเชียในบังคับอังกฤษที่เข้ามาค้าขายในกรุงเทพฯจะต้องปฏิบัติตาม กฎหมายไทยทุกประการ จะซื้อข้าวสารหรือข้าวเปลือกออกนอกประเทศไม่ได้ 2.ถ้าเรือนั้นนาอาวุธปืนกระสุนปืนหรือดินดาเข้ามาจะต้องขายให้รัฐบาลเท่านั้นถ้ารัฐบาลไม่ต้องการ ต้องนาออกไป 3. ภาษีเบิกร่องหรือค่าปากเรือ ในอัตราวาละ 1,700 บาท ถ้ามิได้บรรทุกสินค้ามาจะเสียในอัตราวาละ 1,500 บาท ทั้งนี้ไม่ต้องเสียภาษีขาเข้าขาออกอีก 4. ห้ามนาฝิ่นเข้ามาขายในไทยโดยเด็ดขาด 5. เจ้าพนักงานสามารถตรวจสอบเรือสินค้าได้ แล้วเอาสินค้ายุทธภัณฑ์ไว้ ณ เมืองปากน้า แล้วเจ้าเมือง จึงอนุญาตให้เรือมาถึงกรุงเทพมหานคร
- 18. สนธิสัญญาดังกล่าวทาให้รัฐบาลไทยเสียผลประโยชน์ จึงมีการเพิ่มภาษีอากรให้ชดเชย รายได้ที่ขาดหายไป โดยมีการเรียกเก็บภาษีอากรใหม่ถึงเกือบ 40 อย่างทั้งนี้ เนื่องจาก ในสมัยรัชกาลที่ 3 บ้านเมืองกลับมีสงครามมากกว่าสมัยรัชกาลที่ 2 อันทาให้รัฐบาลมี รายได้มากกว่าสมัยรัชกาลที่ 2 มาก ถึงกับสามารถให้เงินเดือนแก่เจ้านายได้ และเพิ่ม เบี้ยหวัด (โบนัส) ให้แก่เจ้านายและข้าราชการได้อีกด้วย แต่เดิมการผูกขาดการค้านั้นมีไว้เพื่อหาเงินสาหรับใช้จ่ายบารุงบ้านเมืองและการ ศาสนา เมื่อรัฐบาลไม่สามารถผูกขาดสินค้าได้อีกแล้วก็ใช้วิธีโอนสิทธิ์ให้แก่เจ้าภาษี แทน ทาให้สินค้าแพงขึ้น ราษฎรได้รับความเดือดร้อน สวนทางกับข้าวเปลือกที่ราคา ตกต่ามาก ในขณะที่รัฐบาลมีรายได้ปีละหลายล้านบาท
- 19. ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับสหรัฐอเมริกาได้มีขึ้นครั้งแรกในสมัยรัชกาลที่3 เมื่อ พ.ศ. 2376 โดย ประธานาธิบดี แอนดรูว์ แจ๊คสัน ได้ส่ง เอ็ดมันด์ โรเบอร์ต Edmund Roberts คนไทยเรียก “เอมินรา บัด” เป็นทูตเข้ามาทาสัญญาการค้ากับไทย ทานองเดียวกับอังกฤษที่เฮนรี เบอร์นี่ ทาไว้ เนื่องจากสัญญา ฉบับดังกล่าว ไม่สู้จะเกิดประโยชน์ต่อพ่อค้าชาวอังกฤษและอเมริกันมากนัก ดังนั้นในปี พ.ศ. 2393 อเมริกัน ได้ส่ง โยเซฟ บัลเลสเตียร์ Joseph Balestier เข้ามาขอแก้ไขสนธิสัญญา ที่ทาไว้ เมื่อ ปี พ.ศ. 2375 แต่เนื่องจาก โยเซฟ บัลเลสเตียร์ Joseph Balestierไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมไทย พูดจากร้าวร้าว จึ่งไม่สามารถแก้ไขสนธิสัญญาได้