Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2020

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2020

• 1.
  1 Aleksandrów Łódzki -Dalików - Konstantynów Łódzki - Lutomiersk - Parzęczew - Świnice Warckie - Uniejów - Wartkowice - Zgierz Nr 3/2020 maj czerwiec Nowy pomysł na ścieżki rowerowe w Aleksandrowie Ł. Przedsiębiorcza wieś, czyli o potencjale polskiej wsi Fundusz, który zmienia drogi i miasto Gmina Zgierz ma nową wójt Mruczenie w czasach zarazy
• 2.
  2 Projekt budowy ścieżekrowe- rowych, do którego od dłuższego czasu przygotowywał się aleksan- drowski samorząd, musi trafić do kosza. Nie oznacza to jednak końca marzeń miłośników dwóch kółek. Astronomiczną sumę zapropo- nowała firma, która zgłosiła się do przetargu na budowę ścieżek ro- werowych. Tylko jedna, bo innych chętnych nie było. 38 mln zł — co w stosunku do pierwotnej wyceny oznaczało dodatkowe 13 mln wię- cej. Gdyby zgodzić się na realizację tej inwestycji, kasa gminy świeciła- by pustkami. Po prostu w tym układzie gmi- ny na to nie stać, bo za sumę, jaką zażyczył sobie potencjalny wykonawca, można byłoby dla porównania wybudować prawie 5 hal sportowych. Wydanie takiej kwoty byłoby nieodpowiedzial- nością w  zarzadzaniu gminnym majątkiem. To trudna decyzja, bo kiedy serce mówiło tak — rozum był na nie. — Każde środki europejskie są warte tego, by po nie sięgać, ale też musi się to opłacać. Nie jest sztuką wydać wszystko, a tu tak by to wy- glądało. Kiedy firma zapropono- wała niebagatelną sumę, po przeli- czeniu musielibyśmy założyć, aż 70 proc. wkładu własnego — wylicza skarbnik Grzegorz Siech. Przypomnijmy sobie takie inwe- stycje jak budowa kanalizacji, gdzie dofinansowanie wynosiło ponad 80 proc. Wtedy to było coś, ten układ ze ścieżkami od początku był mało komfortowy. Zatem raz, że to się po prostu nie opłaca, dwa, że nas na to nie stać a trzy — w dobie epidemii czekają nas jeszcze trudniejsze cza- sy, z  którymi będą musiały radzić sobie wszystkie samorządy w kraju. — Pomagamy mieszkańcom proponując samorządową tarczę dla firm i osób dotkniętych skutka- mi epidemii. Już wiemy, że każdego miesiąca o 40 proc. spadły dochody gminy. Ponosimy nie małe wydatki przystosowując placówki oświatowe czy gminne instytucje do sanitarnych wymogów. Gminna kasa to nie wo- rek bez dna. To też przedsiębiorstwo ponoszące skutki kryzysu a tu trud- no doszukać się rządowej pomocy. Większość samorządów tnie koszty i rezygnuje z inwestycji — mówi za- stępca burmistrza Leszek Filipiak. My też musimy prowadzić analizy, bo gdy każdego miesiąca na nasze kon- to wpłynie 2 mln mniej środków niż zakładaliśmy planując ten budżet, to w skali roku odnotujemy niebagatel- ną kwotę 24 mln zł — dodaje. Dokładnie taką, jaka była za- rezerwowana na budowę ścieżek w pierwotnej wersji. Gdyby jednak udało się utrzymać taką stawkę, projekt byłby realizowany, ale kiedy do tego musimy dołożyć jeszcze ko- lejne 13 mln — suma nas przerasta. Koncepcja budowy ścieżek ro- werowych nie do końca legła w gru- zach, bo jak zapowiadają władze Aleksandrowa — ścieżki rowerowe na terenie naszej gminy… będą. Już tworzona jest koncepcja ich budo- wy, rozkłada projekt na trzy etapy. Ścieżki rowerowe swoimi środkami Nowy pomysł na ścieżki rowerowe w Aleksandrowie Łódzkim wybuduje aleksandrowski samo- rząd. — To wciąż inwestycja priory- tetowa. Wiem doskonale, jak my wszyscy na nią liczymy, dlatego już w przyszłym roku powstanie pierw- szy etap. Łącznie na ten cel przezna- czymy 15 mln zł — mówi burmistrz Jacek Lipiński. — Ta koncepcja oparta jest na poprzedniej wersji, bo przecież potrzeby mieszkańców wiele się nie zmieniły — dodaje. I tak znamy już trasę pierwszego etapu. Będzie on o długości 11 km — połączy centrum Aleksandrowa Ł. i Bełdów — przez Wolę Grzym- kową. Nowa koncepcja będzie uboższa o  dwa centra przesiadko- we, ale to właśnie one w  pierwot- nej wersji pochłonęłyby większość kosztów. Dokumenty do przetargu są już w fazie przygotowań. Wtedy też będziemy wiedzieć, czy zakłada- ne koszty wystarczą czy budżet na- leży przy tej inwestycji zwiększyć. Choć w trudnych okolicznościach, ale działamy, bo kiedy nawet wiatr wieje w oczy w Aleksandrowie je- dziemy dalej. (ak) Na przełomie czerwca i lipca za- kończy się budowa hali sportowej w Bełdowie. Prace idą zgodnie z pla- nem a sama hala już teraz zachwyca. Kolejny nowoczesny obiekt wyko- nany w  technice pasywnej jest na ukończeniu. Ostatnia prosta budowy hali w Bełdowie To ponad 800 metrów kwadra- towych więcej. O  tyle powiększy się bełdowska podstawówka, która jeszcze niedawno była małą, wiejską szkołą. Za chwilę ten przedszkolno- -szkolny zespół będzie miał jedną z  najnowocześniejszych sal gimna- stycznych w regionie. - Będzie tam można uprawiać prawie wszystkie gry zespołowe, a  nowoczesna, specjalistyczna wy- kładzina pozwoli rozwijać umie- jętności nawet miłośnikom tenisa ziemnego. Wszystkie rozgrywki będzie mogła oglądać ponad osiem- dziesięcioosobowa publiczność. Wygłuszenie ścian i sufitu nowocze- snymi, akustycznymi materiałami spowoduje, że kto wie, jakie odby- wać się tam będą przedstawienia czy koncerty – z  zachwytem opowiada burmistrz Jacek Lipiński. Hala będzie służyła nie tylko uczniom, ale również całej okolicz- nej społeczności. W godzinach po- południowych mieszkańcy terenów gminnych będą mogli korzystać z sali tworząc koszykarskie czy siat- karskie zespoły. Do dyspozycji będzie całe spor- towe zaplecze. Oprócz hali wybu- dowane zostały szatnie, toalety, ma- gazyny do przechowywania sprzętu czy pomieszczenia dla nauczycieli. Wszystko wykonane w najnowszej, ekologicznej technologii. Pompa ciepła, ogniwa fotowoltaiczne czy mini turbina wiatrowa, to tylko nie- które urządzenia zapewniające kom- fort termiczny. Budynek będzie speł- niał parametry budynku pasywnego, o  bardzo niskim zapotrzebowaniu na energię do ogrzania wnętrza. Łączny koszt inwestycji to 7,4 mln złotych. Aleksandrowski sa- morząd otrzymał na budowę hali ponad 4 mln dotacji z  Unii Eu- ropejskiej, drugie tyle pochodzi z gminnego budżetu. To nie wszystkie zmiany, jakie po powrocie do szkoły zauważą uczniowie i nauczyciele. W zakresie prac jest również remont a właści- wie przebudowa starej sali gimna- stycznej. Powstaną tam dwie, duże pracownie. Każdego roku powięk- szająca się bełdowska placówka zaczynała pękać w szwach. Nie po- mogło wybudowanie przedszkola i  tym samym przeniesienie malu- chów, wciąż brakowało sal lekcyj- nych. Teraz, kiedy siódme i  ósme klasy zostaną w szkole po prostu by się nie pomieściły. - Ta rozbudowa była niezwykle potrzebna. Tereny się urbanizują, rodziny sprowadzają a dzieciaki do przedszkola i  szkoły chodzić mu- szą. Faktem jest również, że po raz pierwszy w historii tej placówki bę- dziemy mieć dwie klasy pierwsze – mówi dyrektor Paweł Sobczak. Obecnie do tej placówki przed- szkolno–szkolnej uczęszcza prawie 300 dzieciaków. Zatem po małej wiejskiej szkole nie ma już śladu. To ostatnia tak duża sportowa hala, jaka buduje się na terenie gminy. Po zakończeniu tej inwestycji będzie można mówić, że wszystkie gminne placówki sportowe zaplecze mają na medal. (ak)
• 3.
  3 Wędrówki w  góry,spływ kaja- kowy, spacery brzegiem morza - psychologowie przekonują, wszelki kontakt z przyrodą wzmacnia i co- raz częściej wykorzystują to w tera- pii różnych zaburzeń. Żyjemy w świecie przepełnionym deadline’ami, wynikami, targetami, reaserch’ami, analizami. W  świecie, w  którym ogromną wartością stał się czas, którego brakuje. W świecie, w którym głównym kryterium suk- cesu stały się zdolności do radzenia sobie ze stresem. Jakie tajemnice kryje w sobie na- tura? Jaki jest potencjał Polskiej wsi? Jakie zasoby mają gospodarstwa agroturystyczne i  jakie są kierunki ich rozwoju? Badania pokazują, że coraz czę- ściej Polacy decydują się na wypo- czynek w kraju. Jako główny powód takich decyzji podawane jest bez- pieczeństwo, wyjazdy zagraniczne są coraz mniej bezpieczne. Czego Polacy poszukują wybierając wy- poczynek w  Polsce: spokoju, któ- ry rozumieją przez sielski klimat i  kontakt z  naturą; dobrego, swoj- skiego jedzenia oraz podwyższone- go standardu bazy noclegowej. Jest to ogromna przestrzeń do rozwoju, do tworzenia biznesu odpowiadają- cego na aktualne potrzeby ludzi. Kontakt z naturą od dawna po- strzegany jest jako pewnego rodza- Przedsiębiorcza wieś czyli o potencjale polskiej wsi ju terapia. Pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie i zdrowie, ob- niżając poziom stresu i zmęczenia. Z przeglądu badań dokonanych w 2018 r. przez dr Dianę E. Bowler, psychologa z Bangor Univesity, wy- nika, że osoby, które biegają lub spa- cerują w  naturalnym środowisku, rzadziej odczuwają smutek i gniew niż te, które trenują w siłowni. Wy- niki badań prowadzonych przez prof. Terry A. Hartig, psychologa z  Uppsala Univesitet, pokazują, że kontakt z naturą łagodzi lęk i sprzy- ja regeneracji ciała. Programy terapeutyczne, które łączą w  sobie techniki psycholo- giczne z kontaktem z naturą cieszą się coraz większą popularnością. Dziś dostępne są już zarówno pro- gramy skierowane do młodych ludzi z problemami psychicznymi i  uzależnieniami, jak i  wyjazdo- we sesje terapeutyczne dla osób dorosłych i  rodzin oczekujących bardziej intensywnych interwencji niż jedno czy dwa spotkania z te- rapeutą. Jednak poza funkcją terapeu- tyczną, zasoby polskiej wsi i natu- ry są wykorzystywane do działań rozwojowych. Już wkrótce zakoń- czy się rozbudowa Ośrodka Szko- leniowo - Jeździeckiego De La Sens, w  którym będą się odbywać szkolenia podnoszące umiejętno- ści i kwalifikacje z wykorzystaniem koni, jako trenerów. W autorskich szkoleniach De La Sens, opierających się na metodzie Horse Assisted Education (HAE) to konie częściowo przyjmują rolę trenera. Współpraca człowieka z ko- niem odbywa się „tu i teraz” – nie ma przeszłości i  przyszłości. Liczy się tylko aktualna relacja, sposób ko- munikacji, wzajemny wpływ. Konie w przeciwieństwie do człowieka nie potrafią kalkulować w  społecznych relacjach: udawać posłuszeństwa lub zgody, ukrywać emocji, zacho- wywać się niezgodnie ze swoimi potrzebami. Koń jest zawsze szcze- ry i  autentyczny – jego język ciała pokazuje to, co wyczuwa w danym momencie. W jego przekazie nie ma żadnej interpretacji. W  ten sposób koń daje człowiekowi czystą infor- mację zwrotną o nim samym. Kto może uczestniczyć w takich zajęciach? Osoby indywidualne i zespoły. Osoby odpowiedzialne za zespól – przywódcy, menedżerowie, kierownicy projektu, jak również coachowie, trenerzy, sprzedawcy, kupujący, negocjujący. Wszystkie osoby pracujące z ludźmi i dla ludzi, którym zależy na zaobserwowaniu (i rozwinięciu) tego, jaki komunikat wysyłamy poprzez swoje emocje, za- chowania, nawyki. Dzięki możliwości wyboru okre- ślonych ćwiczeń oraz ustalenia wła- ściwej sekwencji, szkolenia mogą być precyzyjnie dopasowane do potrzeb osób indywidualnych oraz konkretnego zespołu. W  warszta- tach i  sesjach rozwojowych mogą wziąć udział wszyscy, bez względu na doświadczenie z  końmi. Praca szkoleniowa nie przewiduje wsiada- nia na konie. Zapraszamy i zachęcamy do ko- rzystania w potencjału i dobroczyn- nego wpływu polskiej wsi. Patrycja Czerwonka Będzie ładniej, będzie wygod- niej i  będzie bardziej estetycznie! To wszystko na skwerze Hubala i na przyległych zieleńcach przy ul. Sadowej w Konstantynowie Łódz- kim. Nowe chodniki, ławki, stoja- ki na rowery, kosze i  oświetlenie całkowicie odmienią te miejsca, a przede wszystkim uczynią przy- jaznymi dla mieszkańców. Prze- strzeń będzie monitorowana, czyli także bezpieczniejsza.  Na placu budowy operuje obec- nie wykonawca inwestycji – kon- sorcjum firm CONCRETE Łódź Sp. z  o.o. i  Szadek Dariusz Szad- kowski. Budowlańcy mają sporo zadań do zrealizowania, bo obec- nie skwer Hubala i  sąsiadujące z  nim tereny to obszary mocno zaniedbane, z dużą liczbą nieodpo- wiednio pielęgnowanych krzewów i drzew. Na razie przebudowywana prze- strzeń jest rozkopana i  ogrodzona metalowym płotem. Przechodząc obok, można zauważyć specjal- nie zabezpieczone drzewa i  ślad po nieistniejących już chodnikach. W  przyszłości ten niewielki, kie- szonkowy park zyska nie tylko nowe obiekty małej infrastruktury, ale Skwery przekazane do odnowienia powstanie tam również baza edu- kacji ekologicznej. Jednak przede wszystkim posadzona zostanie pięk- na zieleń - klony, buki, graby, jaśmi- nowce, lipy formowane i cała rzesza różnorodnych gatunków krzewów, a wśród zieleni znajdzie się miejsce spotkań dla mieszkańców. Na odnowienie skwerów gmina Konstantynów Łódzki otrzymała blisko milion zł dofinansowania (w  tym 600 tys. dotacji) z  Woje- wódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi. Modernizację kieszonkowego parku dopełni przebudowa ul. Su- charskiego i targowiska, które zy- ska nowoczesny wygląd i elegancki charakter. Planowane jest jednoli- te zadaszenie stoisk  handlowych, które będzie najlepszym rozwią- zaniem na każde warunki pogo- dowe.  Inwestycja ma współgrać z nową nawierzchnią ulicy Suchar- skiego, chodnikami i  miejscami parkingowymi. Stanie tam również budynek sanitarny, w którym będą mieściły się toalety. Pojawi się do- datkowe oświetlenie i  stojaki na rowery. Marlena Kamińska
• 4.
  4 Pomimo epidemii, wcześniej niżustalono, udało się zakończyć przebudowę ulicy Sienkiewicza w Konstantynowie Łódzkim i po- łączyć ją z ulicą Mickiewicza. Po remoncie nowa droga jest bezpieczna i  prezentuje się teraz bardzo atrakcyjnie. Ma asfalto- wą nawierzchnię o  szerokości 6 metrów i  wybrukowane chodniki osiągające od 1,5 do 2 m szeroko- ści, którym towarzyszy pas zieleni. Ulicę wyposażono w  niezbędne znaki, a  w  jej sąsiedztwie posa- dzono dodatkowe drzewa. Zmo- dernizowany odcinek ma  długość 359 m, zaś cała inwestycja została zrealizowana m.in. dzięki ponad 298 tys. zł dotacji z Funduszu Dróg Samorządowych. Modernizacja tej ulicy była niezbędna przede wszystkim ze względu na jej zły stan technicz- ny, a także dotychczasowe ograni- czenia w funkcjonowaniu zarówno Fundusz, który zmienia drogi i miasto W Konstantynowie Łódzkim już drugi rok z rzędu budujemy z Funduszem Dróg Samorządowych. Niedawno za- kończyła się przebudowa ulicy Sienkiewicza, a niebawem zobaczymy ekipy budowlane na ulicach: Słodowej, Nasiennej i Sucharskiego. w zakresie dostępności, jak i prze- pustowości. A  to właśnie przy ul. Sienkiewicza zlokalizowanych jest wiele firm, które dzięki lepsze- mu dojazdowi będą teraz mogły usprawnić swoje funkcjonowanie. Remont zwiększył komfort po- dróży, poprawił bezpieczeństwo poruszających się tamtędy osób, w  szczególności pieszych i  rowe- rzystów. Druga transza dofinansowania z Funduszu Dróg Samorządowych dla gminy Konstantynów Łódzki wyniesie prawie 950 tys. zł, dzięki tej kwocie przebudowane zostaną kolejne 3 ulice. Każda z planowa- nych inwestycji będzie sfinansowa- na z FDS w 50-procentach. - Taka radość, że aż  chce się skakać! Otrzymaliśmy informację z  Łódzkiego Urzędu Wojewódz- kiego o przyznaniu nam rządowe- go dofinansowania w  kwocie bli- sko 950 tys. zł na przebudowę ulic Sucharskiego, Słodowej i  Nasien- nej w ramach Funduszu Dróg Sa- morządowych. Całkowita wartość tych inwestycji to kwota prawie 2 mln złotych. Już ruszamy z proce- durami, tak by jeszcze w tym roku prace były skończone. Budujemy dla was – podkreślił burmistrz Konstantynowa Łódzkiego Robert Jakubowski. Ulice Słodowa i Nasienna – mię- dzy Słodową i Miodową (łącznie to prawie340metrówdługości)zyska- ją nową, asfaltową nawierzchnię. Ponadto pojawią się tam chodniki z  kostki brukowej i  nastąpi prze- budowa wjazdów do posesji. Na ul. Sucharskiego drogowcy wyko- nają odcinek o długości około 380 metrów. Zmieniony wygląd ulicy wpisze się w szerszy zakres robót w tym rejonie miasta, związanych z  planowaną przebudową targo- wiska. Marlena Kamińska Jako jedna z nielicznych w oko- licy konstantynowska pływal- nia już od 6 czerwca zaprasza mieszkańców miasta i  gości, bo: - Wykorzystując czas, w  którym ze względu na obowiązujące prze- pisy ośrodki sportowe musiały być zamknięte, my działaliśmy i robiliśmy wiele, aby nasze obiek- ty wyładniały i były bezpieczne – informuje dyrektor CSiR Cezary Petrus. Intensywnie remontowana była infrastruktura i  niecka basenu. Zazwyczaj takie prace wykony- wane są latem, w czasie przerwy technologicznej. Dzięki dobre- mu wykorzystaniu czasu wio- sennego zamknięcia, w tym roku pływalnia będzie czynna przez całe wakacje. - Wymieniliśmy złoża filtracyjne. Kompleksowo i gruntownie odnowiliśmy zbior- nik przelewowy, zdemontowa- liśmy brodzik i  wyczyściliśmy całą nieckę basenową. Zabiegi te zapewniają teraz prawidłową filtrację wody z  zanieczyszczeń. Wyszorowaliśmy i  zdezynfeko- waliśmy pomieszczenia szatni, Malowanie,szlifowanie,odświeżanie czyli remonty dla sportowców W czasie przerwy spowodowanej stanem epidemii Centrum Sportu i Rekreacji w Konstantynowie Łódzkim inten- sywnie przygotowywało się do wznowienia działalności. Po „odmrożeniu” miejskie obiekty rekreacyjne i sporto- we są odświeżone i z pewnością przyjemniej tam ćwiczyć i spędzać czas. gdzie prowadziliśmy również drobne naprawy. Nie tylko teraz, ale cały czas pucujemy, myjemy, czyścimy, szorujemy, szczotkuje- my, nadajemy połysk... To wszyst- ko dla naszych klientów, aby mogli z przyjemnością i w pełni korzystać z  konstantynowskie- go basenu – podkreśla dyrektor CSiR Cezary Petrus dodając, że zawsze stara się pracować zgod- nie z maksymą Petera Druckera, mówiącą że   „Najlepszą metodą przewidywania przyszłości jest jej tworzenie”. W  okresie pandemii udało się również odnowić ogrodzenie od strony ulicy Łaskiej. Wyremonto- wane zostały dwa pokoje gościnne i wykonano inne bieżące naprawy infrastruktury. - Podjęliśmy się między innymi dokończenia re- montu ogólnodostępnej toalety zlokalizowanej na terenie budyn- ku administracyjnego – podkreśla dyrektor. W  budynku przy hali sporto- wej wyremontowany został pokój sędziów, szatnia dla sędziów, po- mieszczenia magazynowe sekcji podnoszenia ciężarów. Wykonano także remont w kilku pomieszcze- niach znajdujących się w budynku administracyjnym, m.in. odświe- żono pokoje trenerów KKS Włók- niarz oraz pokój trenerów Kon- stantynowskiej Akademii Sportu i gabinet sędziów. Świeżość odzy- skały pomieszczenia magazynowe sekcji piłki ręcznej. Czas zadbać o kondycję – for- mę można zdobywać w  wodzie i na lądzie, a na pewno w obiek- tach konstantynowskiego CSiR! Marlena Kamińska
• 5.
  5 maj czerwiec Nr 3/2020 1 Gmina Wartkowicezaplanowa- ła na lata 2020-2021 dwie inwesty- cje drogowe, na realizację których podpisano umowy z  wykonawcą. Aktualnie trwają roboty budowalne przy rozbudowie drogi gminnej nr 111239E Lewiny - Spędoszyn Ko- lonia długości 1,3 km. Do tej pory wykonano podbudowę z  kruszywa oraz jedną warstwę bitumiczną. Za- kończenie robót winno nastąpić do końca sierpnia 2020 roku. Na 2021 rok przewidziano rozbudowę dro- gi gminnej nr 111240E Powodów Pierwszy - Łążki długości 1,8 km. Jest szansa, że droga zostanie wy- budowana wcześniej, bowiem pla- nuje się zmiany w budżecie gminy, umożliwiające zakończenie i sfinan- sowanie robót w bieżącym roku. De- cyzja ostateczna należeć będzie do wykonawcy. Zakres rzeczowy rozbudowy dróg obejmuje w  szczególności: nawierzchnię bitumiczną szeroko- ści 5 m na podbudowie z kruszywa łamanego, odwodnienie pasa dro- gowego poprzez rowy przydrożne z przepustami oraz betonowe ścieki korytkowe, zjazdy o  nawierzchni bitumicznej do posesji zabudowa- nych, zjazdy z kruszywa łamanego Inwestycje drogowe w gminie Wartkowice na działki rolne, przebudowę ogro- dzeń kolidujących z  drogą, ozna- kowanie drogi z  elementami bez- pieczeństwa ruchu, karczowanie drzew i nasadzenia kompensacyjne. Ponadto na drodze w miejscowości Powodów Pierwszy konieczne jest usunięcie kolizji z napowietrzną li- nią energetyczną. Aby możliwe było wykonanie drogi w powyższym za- kresie w  ramach inwestycji doko- nano poszerzenia dotychczasowe- go pasa drogowego, a  mieszkańcy złożyli deklaracje o  nieodpłatnym przekazaniu na ten cel części swo- ich nieruchomości. Powyższe zadania realizowane są w ramach środków finansowych Funduszu Dróg Samorządowych. Łączny koszt dwóch zadań przekra- cza kwotę 3 mln 730 tys. Wysokość dofinansowania wynosi 50% kosz- tów całkowitych. Na realizację czekają już kolejne inwestycje drogowe. Gmina Wart- kowice złożyła w naborze wniosków o dofinansowanie zadań jednorocz- nych i wieloletnich z Funduszu Dróg Samorządowych przeprowadzonym przez Wojewodę Łódzkiego w lipcu 2019 roku o wnioski na dwie inwe- stycje drogowe: 1. Rozbudowa drogi gminnej nr 111217E Plewnik II - Ujazd długo- ści 1,75 km 2. Rozbudowa drogi gminnej nr 111232E Sucha Górna długości 1,95 km. Obydwie inwestycje znalazły się na liście podstawowej zadań gmin- nych przeznaczonych do dofinan- sowania w województwie łódzkim, zatwierdzonej przez Prezesa Rady Ministrów w  dniu 15 kwietnia br. Niebawem będą zawierane umowy o dofinansowanie, po czym w prze- ciągu miesiąca rozpoczęte zostaną procedury przetargowe związane z  wyborem wykonawców. Zakoń- czenie tych zadań przewidziano na 2022 rok. Do realizacji przygotowywane jest kolejne przedsięwzięcie dro- gowe pn. Rozbudowa dróg gmin- nych i leśnych Chodów - Pełczyska. W ramach poprawy infrastruktury drogowej związanej z  gospodarką leśną we z  Nadleśnictwem Pod- dębice planuje się wykonanie na- wierzchni bitumicznej na dwóch odcinkach dróg gminnych nr 111205E i 111206E o łącznej długo- ści 2,45 km oraz drogi wewnętrznej na terenie Lasów Państwowych dłu- gości 0,52 km, stanowiących jeden ciąg drogowy. Wykonanie prac pro- jektowych i geodezyjnych powinno nastąpić do końca bieżącego roku. Realizację robót przewidziano na lata 2021-2022. W  dalszej perspektywie, jako następna planowana jest do re- alizacji droga nr 111231E Nowa Wieś - Plewnik długości 1,4 km, gdzie Gmina uzyskała oświadcze- nia właścicieli działek prywatnych o nieodpłatnym przekazaniu części nieruchomości na poszerzenie pasa drogowego. W budżecie gminy za- bezpieczono już środki finansowe na przygotowanie inwestycji w za- kresie prac geodezyjnych i projek- towych. Piotr Sikora
• 6.
  62 „Powiedz, Jasiu, powiedz,Olu, gdzie tak miło, gdzie tak miło, jak w  przedszkolu? Bo przedszkole uczy, bawi nas, bo w  przedszkolu miło płynie czas” - śpiewały dzieci. Wszystko zmieniło się gdy pan- demia wirusa COVID 19 dotarła do Polski i  wszystkie przedszkola zostały zamknięte. Od tego czasu edukacja przedszkolna w wersji on- line stała się nową rzeczywistością dla nauczycieli, dzieci i rodziców. Jako nauczyciele Publiczne- go Przedszkola w  Wartkowi- cach i  Punktów Przedszkolnych w Drwalewie i Pełczyskach czujemy się odpowiedzialni za edukację na- szych podopiecznych. Staramy się namiastkę przedszkola przenieść do domów przedszkolaków. Co- dziennie opracowujemy i przesyła- my online scenariusze zawierające różne aktywności dla dzieci. Rodzi- ce otrzymują informację o temacie dnia, pomysły zabaw, co można z dzieckiem robić w domu. Współ- pracują z nauczycielami na miarę swoich możliwości w  ,,domowych przedszkolach” i tęsknią za czasem, w którym przedszkole przejmowało część ich obowiązków. Przedszkolaki pracują chętnie, dzieląc się z  nami efektami pra- cy zdalnej, przesyłają nam liczne zdjęcia. Dzieci z zaangażowaniem wykonują prace plastyczno - kon- strukcyjne i dekorują nimi już nie sale przedszkolne lecz tym razem swoje mieszkania. Mamy informacje od rodziców, że dzieci same proszą o  zabawy, piosenki czy filmiki, które przesła- ła ich pani. Zdajemy sobie sprawę, że nic nie jest w  stanie zastąpić kontak- tu z  rówieśnikami, przedszkolnej atmosfery, głosu, gestów, a przede wszystkim bycia razem. Zależy nam bardzo żeby naszymi zdal- nymi działaniami nie tylko zre- alizować podstawę programo- wą, a  przede wszystkim uczynić Wartkowickie przedszkola w dobie Covid-19 zdalnie naszych podopiecznych choć trochę szczęśliwszymi i  wy- wołać na ich buziaczkach szczery uśmiech. A co o obecnej sytuacji mówią dzieci? - Tęsknimy za kolegami, wspólnymi zabawami w  przed- szkolu i placem zabaw. Kiedyś były ciągłe narzekania, na wczesne wstawanie, czasem na kolegów, a teraz okazuje się, że jak mówi Jasiek - przedszkole było suuuuuuuper. Ta trudna sytuacja, paradoksalnie wszystkich do sie- bie zbliżyła, utrzymujemy kontakt telefoniczny i smsowy z rodzicami, nie szczędzimy sobie czułości na odległość, ciągle się pozdrawiamy, troszczymy o siebie wzajemnie, ży- czymy zdrowia. A na razie zostaje- my w domu. Lecz, nie martwmy się bo czas szybko zleci i znów do przedszkola wrócą dzieci! Obyśmy tylko zdro- wi byli. Anna Grodzka Tegoroczne obchody 229. Rocz- nicy Uchwalenia Konstytucji 3 Maja odbyły się w  nietypowej at- mosferze. W  związku z  panującą epidemią koronawirusa, uwzględ- niając ograniczenia dotyczące zgro- madzeń, w Gminie Wartkowice to ważne wydarzenie zostało uczczone poprzez zapalenie zniczy i złożenie kwiatów pod obeliskiem w Starym Gostkowie przez przedstawicieli Samorządu Gminy Wartkowice: Michała Kędzię – Przewodniczą- cego Rady Gminy Wartkowice, Piotra Kuropatwę – Wójta Gminy Święto Konstytucji 3 Maja Wartkowice, Katarzynę Tarczyń- ską – Sekretarz Gminy Wartkowice oraz delegację Zarządu i Rady Po- wiatu Poddębickiego: Annę Rogal- ską i Stanisława Katuszę – Radnych Powiatu Poddębickiego. Pod po- mnikiem w  Wartkowicach kwiaty złożyli przedstawiciele Samorządu Gminy Wartkowice. O  godz. 10.00 odbyła się msza święta w  intencji Ojczyzny w  ko- ściele p.w. Św. Anny i Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia w Wartkowicach. UG Produkcja figurek z masy solnej (3 dni roboty).  Pozdrawiamy gorąco i do szybkiego zobaczenia! Helenka i Sylwia
• 7.
  73 Kierunki realizacji inwestycji gminnychto nie tylko działania w  poprawę gospodarki wodno – ściekowej, czy infrastruktury dro- gowej. Równie ważnymi działa- niami samorządu są też inwestycje w obiekty strażnic OSP na terenie gminy Wartkowice. Największą na przestrzeni ostat- nich lat zrealizowaną przez Gminę Wartkowice inwestycją w te obiek- ty było przeprowadzenie w  for- mule zaprojektuj - wybuduj pełnej termomodernizacji budynków strażnic. W  wyniku uzyskanego dofinansowania ze środków Regio- nalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego na lata 2014 – 2020 w zakresie osi priory- tetowej IV, poddziałania 2.2 Termo- modernizacja budynków, z  dwu- nastu obecnie funkcjonujących obiektów strażnic OSP, dziewięć zmieniło całkowicie swój wygląd i funkcjonalność. Poprzez wykonanie ocieplenia ścian zewnętrznych, wykonaniu nowych elewacji z  tynku mineral- nego, izolacji stropów i  stropoda- chów, całkowitej wymianie sto- larki okiennej i  drzwiowej, oraz zamontowaniu instalacji fotowol- taicznych, nasze strażnice stały się obiektami niskoemisyjnymi - przy- jaznymi dla środowiska i przyciąga- jącymi wzrok. Całkowita wartość zadania to niemalże 1.600.000,00 zł. a uzyska- ne dofinansowanie stanowiło 85% kosztów kwalifikowanych. Również, partnerstwo Samo- rządu Gminy Wartkowice w  Lo- kalnej Grupie Działania PRYM pozwala zarządom tych jednostek skutecznie aplikować o  środki pomocowe na ich dalszy rozwój. Dobrym przykładem wykorzysty- wania środków w  tym zakresie są m.in.: OSP Biernacice, Tur, Powo- dów Trzeci, Pełczyska i Konopnica. W tych obiektach w latach 2007 – 2013 w ramach Programu Rozwo- ju Obszarów Wiejskich, udało się sfinansować remonty węzłów sani- tarnych, zapleczy kuchennych, sal świetlicowych itp. W  obecnym okresie programo- wania PROW 2014 – 2020, w opar- ciu o  Strategię Rozwoju Lokalnej Grupy Działania PRYM, zarzą- dy jednostek również aplikowały o  dofinansowanie kolejnych dzia- łań i  prac przy obiektach strażnic w miejscowościach Tur, Pełczyska, Sędów, Zelgoszcz, Kłódno i  Po- wodów Trzeci. W  obiektach Tur, Sędów, Pełczyska zrealizowano i rozliczono już projekty na łączną kwotę w wysokości ok. 190.000,00 zł. OSP Zelgoszcz, Kłódno i Powo- dów Trzeci zabiegają o  uzyskanie dofinansowania w  łącznej wyso- kości ok. 240.000,00 zł, co pozwoli druhom strażakom wymienić stare, nieszczelne pokrycia dachowe lub wykonać prace remontowe we- wnątrz obiektów. W  ramach kolejnego naboru wniosków na zadania z  Regional- nego Programu Operacyjnego Wo- jewództwa Łódzkiego na lata 2014 – 2020 w zakresie osi priorytetowej IV, poddziałania 2.2 Termomoder- nizacja budynków ogłoszonego w  2019 r. w  wyniku pozytywnej oceny wniosku o  dofinansowanie Gminie Wartkowice udało się po- zyskać środki, które w 2022 r. prze- znaczy na sfinansowanie m.in.: kompleksowej termomodernizacji budynku OSP Zelgoszcz. Obiekt ten w wyniku planowanych w bie- żącym roku prac, przy wymianie pokrycia dachowego i  komplekso- wej termomodernizacji, osiągnie parametry obiektu niskoemisyjne- go, przyjaznego środowisku i  słu- żyć będzie przez wiele kolejnych lat strażakom i  lokalnej społeczności. Uzyskana kwota dofinansowania wynosi ok. 204.500,00 zł. Niebawem rozpocznie się długo wyczekiwana przez druhów ochot- ników z Wartkowic inwestycja pn. Rewitalizacja świetlicy wiejskiej w  Wartkowicach, obejmująca jej termomodernizację, wyposażenie w ogrzewanie, wentylację itp. Zada- nie to realizowane będzie jako jeden z  elementów dużego projektu pn. Rewitalizacja centralnych obszarów gminy Wartkowice, na które gmina uzyskała dofinansowanie z  Regio- nalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego na lata 2014-2020. Po przeprowadzonej procedurze przetargowej wartość zadania wg najkorzystniejszej ofer- ty wynosi 1.229.474,45 zł. Nieba- wem nastąpi podpisanie umowy na realizację tego zadania z  wy- branym wykonawcą. Będzie to za- pewne ogromna zmiana wizerunku i standardów funkcjonowania OSP Wartkowice, która może poszczycić się ponad 110 letnią historią swojej działalności. Wszystkie dotąd zrealizowane inwestycje, jak również te plano- wane na przyszłość, to bez wątpie- nia ogromny sukces zarządów OSP oraz samorządu naszej gminy, któ- ry nieustannie wspiera działalność ochotniczych straży pożarnych za- równo w kwestii finansowej - swo- imi środkami budżetowymi, tymi pozyskiwanymi z programów unij- nych i merytorycznej, razem z LGD Prym, pomagając w przygotowaniu każdego z tych wniosków o pomoc finansową, czy niezbędnych do tych celów dokumentacji projektowo - budowlanych. Artur Kubis Inwestycje w obiektach Ochotniczych Straży Pożarnych Budynek OSP Powodów Trzeci przed... ...i po termomodernizacji Obiekt OSP Wartkowice tuż przed rewitalizacją
• 8.
  84 Gmina Wartkowice po- zyskaładotację w  wysokości 59.997,00 zł w  ramach projektu pn. „Zdalna Szkoła – wsparcie Ogól- nopolskiej Sieci Edukacyjnej w syste- miekształceniazdalnego”współfinan- sowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w  ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014 – 2020. W ramach w/w dotacji zakupiono 21 laptopów wraz z  oprogramowa- niem. Zamknięcie placówek oświa- towych na wiele tygodni wymusiło nowe standardy prowadzenia zajęć Epidemie były i są popularnym tematem wykorzystywanym w li- teraturze, a  w  obliczu aktualnej sytuacji, książki o  tej tematyce wracają na pozycje najbardziej poczytnych. Jedną ze znanych powieści poruszających temat zarazy jest „Dżuma” Alberta Camusa, koja- rzona przez wielu z nas z czasów szkolnych. Dzieło należy do kla- syki literatury i  opowiada o  epi- demii w algierskim mieście Oran. Tematem powieści jest dżuma jako choroba i jako zło drzemią- ce w  człowieku. Dziś z  powodu koronawirusa książka zyskuje po- nownie ogromną popularność. Jej sprzedaż w Polsce wzrosła prawie pięciokrotnie. Podobne zjawisko zaobserwowano we Włoszech i we Francji. Niewielu jest autorów, którzy potrafią zainteresować czytelnika zagadnieniami medycznymi tak skutecznie jak Robin Cook. Na jego książki składają się wartka, trzymająca w napięciu akcja i cie- kawi bohaterowie. Autor opisuje w nich problemy medyczne, któ- re mogą niespodziewanie przy- darzyć się w  każdym miejscu na Ziemi, skłaniając przy tym do re- fleksji nad wydajnością systemów opieki zdrowotnej. Jego najpopu- larniejszymi książkami o  wiru- sach są „Epidemia” i „Pandemia”. W  pierwszej powieści młoda le- karka z Atlanty próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej epidemii. Na nieznaną chorobę zapadają leka- rze i pacjenci, a liczba ofiar lawi- nowo rośnie. W  swoim najnow- szym thrillerze „Pandemia” Cook przygląda się z kolei modyfikacji genów, nawiązując do pandemii To się czyta... grypy hiszpanki z 1918 r. W efek- cie książkowy wirus dokonuje błyskawicznych spustoszeń. Książki o pandemii to również pozycje, które stały się sławne dość przypadkowo. Przykładem może być powieść Deana Ko- ontza „Oczy ciemności” z  1981 r. Autor, na jednej ze stron, opi- suje fikcyjną historię pojawienia się wirusa nazywanego „Wuhan 400”, który miał zostać wynale- ziony przez Chiny jako doskonała broń biologiczna. W  normalnej sytuacji prawdopodobnie nikt nie zwróciłby uwagi na ten fragment książki pisarza, gdyby nie fakt, że prawdziwa pandemia zaczęła się właśnie od chińskiego miasta Wu- han. Pod wpływem tej nazwy i po- wstałych z jej powodu teorii spi- skowych, książka zyskała większą popularność niż kiedykolwiek. Więcej o  samych wirusach i  bakteriach, a  także o  tym, jak przez wieki mikroby zmieniały nasze dzieje dowiemy się jednak z literatury niebeletrystycznej. Na dobry początek warto prze- czytać popularnonaukową książkę o wirusach, która dostarcza rów- nież nieco fachowej wiedzy – „Co nas (nie)zabije. Największe pla- gi w  historii ludzkości”. Jennifer Wright lekkim piórem opowiada o  mrocznych historiach, które wydarzyły się naprawdę. W trud- nym czasie epidemii poczucie hu- moru autorki pociesza i zapewnia trochę niezbędnego dystansu do spraw codziennych, jak również skłania do przemyśleń nad kon- dycją społeczeństwa. „Strefa skażenia” Richarda Pre- stona to połączenie literatury fak- tu z  thrillerem medycznym. Autor czerpie z prawdziwych historii i wie- dzy naukowej, jednak jest to przede wszystkim wciągająca fabuła. Ri- chard Preston nie boi się krwawych, dramatycznych opisów zdarzeń, przez co podoba się głównie czytel- nikom o mocnych nerwach. Bardziej wymagający czytelni- cy mogą sięgnąć po książkę Soni Shah „Epidemia. Od dżumy, przez HIV, po Ebolę”. Autorka snuje swoją opowieść o  patogenach, które już setki lat temu dziesiąt- kowały ludzkość. „Bohaterami” tej książki są m.in. cholera, HIV, dżuma oraz Ebola. Sonia Shah stara się w  swoich rozważaniach odpowiedzieć na pytanie, czy je- steśmy lepiej zabezpieczeni przed kolejnymi epidemiami. Porusza przy okazji wątki nie tylko biolo- giczne i medyczne, ale i społecz- no-socjologiczne. Dzieł o  epidemiach lub z  epi- demią w  tle jest znacznie więcej. I chociaż wydawać by się mogło, że obecna sytuacja nie sprzyja czyta- niu książek o wirusach, to rankingi sprzedaży wskazują, że jest wręcz odwrotnie. Książki o  epidemiach to dzisiaj jedna z propozycji, któ- re uatrakcyjniają nam czas spo- łecznego odosobnienia. Dlaczego sięgamy po tego rodzaju literatu- rę? Niektórzy potrzebują oswoić temat, inni chcą się bać, a jeszcze inni oderwać od codzienności. Warto jednak zaznaczyć, że książki o  epidemiach niekoniecznie mu- szą potęgować pesymizm i  two- rzyć w naszych myślach wyłącznie czarne scenariusze. Karolina Stasiak edukacyjnych. Uczniowie zamiast w szkolnych ławkach, zasiadają przed monitorami komputerów. Niestety wielu z nich nie posiada dostępu do sprzętu, na którym może realizować podstawy programowe. Zakupiony sprzęt został przekazany Szkole Pod- stawowej w  Wartkowicach i  Szkole Podstawowej w  Kłódnej. Będzie on udostępniony uczniom oraz na- uczycielom w  celu zapewnienia jak najlepszych warunków do zdalnego nauczania prowadzonego w związku z zawieszeniem zajęć edukacyjnych. Emilia Antczak Dotacja na zakup laptopów
• 9.
  91 Wkładka informacyjna RybackiejLokalnej Grupy Działania „Z Ikrą” Aleksandrów Łódzki – Dalików – Konstantynów Łódzki Lutomiersk – Parzęczew – Pęczniew – Poddębice – Świnice Warckie Uniejów – Wartkowice – Zgierz www.zikra.org.pl Akwaponika jest przede wszyst- kim alternatywą dla tradycyjnych form uprawy roślin, która pozwala znacząco ograniczyć wykorzysta- nie wody i dodatków chemicznych, a  przy tym może być uprawiana w każdym miejscu, nawet w kawa- lerce. Ponieważ akwaponika to nic innego jak połączenie hydro- poniki (upraw roślin w  wodzie) z  konwecjonalną akwakulturą (ho- dowli wodnej fauny w zbiornikach). Jest to metoda uprawy / hodowli, która bazuje na wytworzonej przez człowieka symbiotycznej relacji pomiędzy rybami a  roślinami. Ten zamknięty system już teraz został okrzyknięty rolnictwem przyszłości. Zasada, na której opiera się akwaponika, jest niezmiernie pro- sta i  można powiedzieć, że jest to rozwinięcie systemy filtracyj- nego akwarium podczas którego zachodzi tzw. cykl azotanowy. Aby umieścić ryby w  akwarium trzeba odpowiednio je przygotować. Naj- pierw przygotowujemy zbiornik z  wsadem, który musi stać pusty przez kilka tygodni, dopóki nie wy- tworzą się w nim bakterie azotowe. Są one odpowiedzialne za rozkład amoniaku, który dla ryb zamiesz- kujących ograniczone powierzch- nie jak np. akwarium jest bardzo toksyczny. Bakterie Nitrosomonas będą rozkładały amoniak na azoty- ny, a bakterie Nitrobacter zamienią je w azotany. Wtedy korzenie roślin filtrują wodę i  wówczas zachodzi pełny cykl akwaponiczny (azotowy) tzn. wydalane przez ryby produkty przemiany materii oraz resztki po- karmu ulegają rozkładowi przez co wzrasta poziom amoniaku w  wo- dzie. Gdy woda przepływa przez medium filtracyjne w  postaci np. keramzytu na którym żyją bakte- rie azotowe rozkładające amoniak na azotyny i  azotany, służą one za pożywkę roślinom. W  ten sposób następuje filtracja wody w systemie akwaponicznym umożliwiająca komfortowe życie rybom i  rośli- Akwaponika nom. Innymi słowy chodzi o to, aby w  zbiorniku rozwinęły się odpo- wiednie kultury bakterii. Prócz tego, że korzenie roślin zanurzone są w  bogatej dla nich pożywce to na dodatek dzięki niezwiązanemu pod- łożu (keramzyt czy zwykłe kamie- nie) korzenie roślin nie muszą wal- czyć jak w ziemi o każdy centymetr i rozwijają się we wspaniały sposób. Jak donosi euractiv.com budowa systemów akawponicznych może zaradzić powolnemu wyczerpaniu światowych zasobów rybnych. We- dług Organizacji Narodów Zjed- noczonych do spraw Wyżywienia i  Rolnictwa (FAO) aż 77 proc. tych zasobów jest albo wyczerpa- nych, albo bliskich wyczerpaniu. Z  założoną tezą, zgadza się uzna- wany na całym świecie australijski Instytutu Badań nad Permakultu- rą. Według instytutu akwaponika stanowi nadzieję na przyszłość dla zrównoważonej, organicznej ho- dowli ryb i  rolnictwa, ponieważ w ramach akwaponiki odpady rybne są przetwarzane oraz wykorzystywa- ne przy hodowli roślin, a nie przy- wracane do środowiska. Woda z ko- lei krąży w zamkniętym systemie, co obniża jej zużycie. Warto zauważyć, że konwencjonalne rolnictwo odpo- wiada za 70 proc. wody wycofanej z globalnego obiegu oraz za 24 proc. emisji gazów cieplarnianych. Za systemem rolnictwa akwapo- nicznego przemawia także trans- parentność produkcji, ponieważ produkty akwaponiki wolne są od hormonów, pestycydów i  antybio- tyków. Coraz więcej konsumentów sprawdza pochodzenie zakupio- nej żywności oraz chce wiedzieć w jakich warunkach i jak jest pro- dukowana. Mimo, że w  Polsce ta metoda hodowli ryb i  rolnictwa nie jest popularna to powstają pierwsze zagrody edukacyjne, któ- re posiadają duże systemy akwa- poniczne jak Zagroda „Wolawce” w  miejscowości Kamień w  woje- wództwie lubelskim. Ewelina Madejska metoda upraw, która zrewolucjonizuje rolnictwo? Sposób prowadzenia dokumentacji rybackiej w obwodach rybackich, cz.1 Rozporządzenie Ministra Rolnic- twa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lutego 2013 roku w  sprawie sposobu pro- wadzenia dokumentacji rybackiej, określa sposób prowadzenia doku- mentacji gospodarki rybackiej przez uprawnionych do rybactwa w  ob- wodach rybackich. Dokumentacja gospodarki rybackiej w obwodzie ry- backim obejmuje: protokół zarybień, protokół połowu ryb i raków, księgę gospodarczą i  zestawienie roczne, których wzory zostały określone w załącznikach do rozporządzenia. Uprawniony do rybactwa doko- nuje wpisów w dokumentacji gospo- darki rybackiej w  języku polskim, czytelnie, bez używania skrótów, z wyjątkiem skrótów ogólnie przyję- tych. Wpisów dokonanych w doku- mentacji gospodarki rybackiej nie poprawiasię,z wyjątkiembłędówpo- wstałych wskutek oczywistej pomyłki pisarskiej lub rachunkowej. Błędy, o których mowa powstałe w proto- kole zarybień lub protokole połowu ryb i raków poprawia się przed po- twierdzeniem zawartych w  nich in- formacji przez właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej albo osobę przez niego upo- ważnioną, jeżeli zostało to przewi- dziane w  umowie zawartej przez uprawnionego do rybactwa z dyrek- torem RZGW. Błędy w  księdze go- spodarczej lub zestawieniu rocznym poprawia się przed przekazaniem kopii zestawienia rocznego do ka- tastru wodnego, jednak nie później niż przed podjęciem przez marszałka województwa czynności związanych z dokonywaniem oceny wypełniania przez uprawnionego do rybactwa obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej w  obwodzie rybackim. Błędy w dokumentacji go- spodarkirybackiejpoprawiasięprzez skreślenie dotychczasowego wpisu i dokonanie nowego w taki sposób, aby był czytelny wpis poprawiany. Dokonanie czynności, o której mowa potwierdza podpisem złożonym przy poprawionym wpisie, wraz z określe- niem daty: uprawniony do rybactwa – w  przypadku: protokołu zarybień, protokołu połowu ryb i raków, księgi gospodarczej, zestawienia rocznego, dyrektor RZGW albo osoba przez niego upoważniona, jeżeli są obecni podczas dokonywania tej czynności – w przypadku protokołu zarybień oraz protokołu połowu ryb i raków. Piotr Purkiewicz
• 10.
  102 www.zikra.org.pl Wspieranie działalności rybac- kiej,różnicowanie działalności gospodarczej, promocja obszarów rybackich, infrastruktura tury- styczna i  rekreacyjna, wspieranie i  wykorzystywanie atutów środo- wiska na obszarach rybackich i ob- szarach akwakultury, wydawanie publikacji to rodzaje projektów, jakie otrzymały wsparcie w ramach naborów przeprowadzonych przez RLGD „Z Ikrą” w latach 2017-2019. Projekty te są realizowane przy współfinansowaniu ze środków Eu- ropejskiego Funduszu Morskiego i  Rybackiego w  ramach Programu Operacyjnego „Rybactwo i Morze”. W ramach wspierania działalno- ści rybackiej przeznaczono ponad 2 356 000 zł na doposażenie go- spodarstw rybackich, zakup parku maszynowego itp. Z  dofinansowa- nia skorzystało np. Gospodarstwo Rybne Henryk Suchanowski na realizację operacji „Zakup samo- chodu ciężarowego wraz ze specja- listycznymi basenami do przewozu żywych ryb” czy Polski Związek Wędkarstwa Okręg w  Sieradzu na budowę nowoczesnej wylęgarni po- przez realizację projektu „Rozwój działalności PZW Okręg w  Siera- dzu poprzez budowę wylęgarni ryb w  Zalewie”. Wsparcie działalności rybackiej to wsparcie także ga- stronomii, jak w przypadku formy „SUMEX” Krystyny Łukasik, która zdecydowała się na zakup profesjo- nalnej wędzarni z  atestem do wę- dzenia ryb. Na różnicowanie działalności gospodarczej przeznaczono ok. 2 489 000 zł. Beneficjenci reali- zowali operacje w  branżach nie- koniecznie związanych stricte z rybactwem. Kilkoro z nich zde- cydowało się na zakup kajaków, Rybacka Lokalna Grupa Działania „Z Ikrą” wsparła ponad 60 projektów na blisko 9 900 000 zł łodzi motorowych do celów tury- stycznych poprzez udostępnianie ich na rzece Warcie czy Zbiorniku Jeziorsko, jak np. P.H.U. Vatten- Bud, które realizowało projekt „Rozwój działalności gospodar- czej w  zakresie usług turystycz- nych” poprzez zakup nowocze- snej łodzi motorowej. Równie podobny charakter miał wniosek Grzegorza Kurcbucha Grzegorz Kurcbuch Hot Imports E.U., któ- ry w  ramach operacji „Rozwój działalności gospodarczej w  za- kresie usług turystyki wodnej” zakupił nowoczesną łódź moto- rową w celu świadczenia profesjo- nalnych usług turystyki wodnej z wykorzystaniem tego typu łodzi na wodach zbiornika Jeziorsko, poprzez organizację rejsów także w  celach edukacyjnych dla grup. Wyposażono i  wyremontowano hotele jak Korona Palace w  Leź- nicy Wielkiej, a  nawet zamon- towano urządzenie vendingowe „robakomat” - automat czynny 24 godziny na dobę z zanętami oraz robakami wędkarskimi, który działa przy sklepie zoologicznym w  Poddębicach prowadzonym przez firmę „Animal Image” Ewa Grabska-Gawrysiak. Na infrastrukturę turystyczną i rekreacyjną przeznaczono ponad 4 387 000 zł. W ramach tych pie- niędzy wiele miejsc zyskało nowe, atrakcyjne dla mieszkańców wła- ściwości, jak chociażby Gminne Centrum Kultury, Sportu, Tury- styki i Rekreacji, które zrealizowa- ło projekt „Budowa obiektu małej architektury o charakterze rekre- acyjnym w  miejscowości Dzier- żązna”, gdzie zbudowano tężnię solankową wraz z  nowoczesnym system wodno - kanalizacyjnym. Na fali wznoszącej Promocja obszarów rybackich to organizacja różnorodnych wy- darzeń np. pikniku wędkarskiego w  Byczynie zrealizowanego przez Gminę Poddębice, projektu pn. „Setna rocznica odzyskania nie- podległości - wydarzenia promu- jącego obszaru RLGD ,,Z  Ikrą”” przez Gminną Bibliotekę Publiczną w  Wartkowicach, czy organizacja koncertu w ramach festiwalu „Ko- lory Polski” w  Siedlątkowie. Łącz- nie w ramach powyższego naboru rozdysponowano prawie 273 000 zł. Na publikacje z  kolei przezna- czono ok. 176 500 zł, dzięki którym powstaną materiały promocyjne o GminiePęczniewm.in:przewodnik historyczno- krajobrazowy, mapa tu- rystyczna, zestaw pocztówek a także zostanie wydana publikacja pn. „Kro- nika z dziejów Gminy Wartkowice”. Na projekt dot. wykorzystywania atutów środowiska na obszarach rybackich i  obszarach akwakultu- ry przeznaczono 140 000 zł. Ope- racja „Przywrócenie równowagi ekologicznej w zbiorniku wodnym w Konstantynowie Łódzkim” zosta- ła zrealizowana przez Gminę Kon- stantynów Łódzki. Ewelina Madejska
• 11.
  113 www.zikra.org.pl Księgę gospodarczą prowadzi uprawnionydo rybactwa w formie pisemnej albo w  postaci elektro- nicznej. Księga gospodarcza pro- wadzona w  postaci elektronicznej jest utrwalana na elektronicznym nośniku danych w  sposób chro- niący dane na nim zawarte przed zatarciem, zniekształceniem lub usunięciem ich pierwotnej treści oraz w sposób umożliwiający ich wydrukowanie w kolejności, w ja- kiej zostały utrwalone. Księga go- spodarcza zawiera w szczególności: ewidencję połowu ryb i raków, ewi- dencję amatorskiego połowu ryb, ewidencję zarybień. Księgę gospodarczą prowadzi się osobno dla każdego jeziora, zbior- nika wodnego, rzeki, kanału oraz cieku naturalnego, które znajdują się w  granicach zasadniczego ob- wodu rybackiego. Uprawniony do rybactwa może prowadzić jedną księgę gospodarczą dla łączących się ze sobą jezior, zbiorników wod- nych, rzek, kanałów lub cieków naturalnych, w  granicach zasadni- czego obwodu rybackiego, w przy- padkach uzasadnionych warunka- mi hydrobiologicznymi obwodu rybackiego, charakterystyką jego ichtiofauny lub innymi czynnikami wymienionymi w  operacie rybac- kim, które mają wpływ na prowa- dzenie racjonalnej gospodarki ry- backiej w tym obwodzie. Uprawniony do rybactwa, w  przypadku zaprzestania pro- wadzenia gospodarki rybackiej w  danym obwodzie rybackim, przekazuje do katastru wodnego kopie ksiąg gospodarczych prowa- dzonych dla danego obwodu rybac- kiego, w terminie do dnia 31 grud- nia roku następującego po roku, Prowadzenie ksiąg gospodarczych i zestawień rocznych w  którym zaprzestał prowadzenia tej gospodarki. W  ewidencji połowu ryb i  ra- ków, uprawniony do rybactwa podaje informacje o  ilości ryb i raków złowionych rybackimi na- rzędziami i urządzeniami połowo- wymi przez niego i osoby upoważ- nione do połowu ryb lub raków na jego rzecz. Uprawniony do ry- bactwa podaje ilość ryb i  raków, w kilogramach, nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złowiono ryby lub raki. W ewidencji połowu ryb i  raków uprawniony do rybactwa podaje również sumę ilości ryb złowionych w danym miesiącu, ra- ków złowionych w danym miesią- cu, ryb złowionych w danym roku, z podziałem na gatunki, wszystkich ryb oraz wszystkich raków złowio- nych w danym roku – nie później niż do dnia 15 kwietnia roku na- stępującego po roku, w którym zło- wiono ryby lub raki. W  ewidencji amatorskiego po- łowu ryb, uprawniony do rybac- Sposób prowadzenia dokumentacji rybackiej w obwodach rybackich, cz.2 twa dokonuje wpisów raz w roku, nie później niż do dnia 15 kwiet- nia drugiego roku następującego po roku, w którym złowiono ryby. W  ewidencji zarybień, uprawnio- ny do rybactwa wpisuje informa- cje zawarte w: protokole zarybień, dokumentach dotyczących zary- bień, innych niż protokół zarybień przekazanych uprawnionemu do rybactwa przez: dyrektora RZGW, podmiot, któremu dyrektor RZGW udostępnił obwód rybacki do ba- dań naukowych, lub instytut ba- dawczy, uczelnie, fundacje, uznaną organizację producentów ryb lub organizację społeczną, w  ramach programu badawczego lub progra- mu ochrony i odbudowy zasobów ryb w porozumieniu z uprawnio- nym do rybactwa, organ admini- stracji publicznej, we współpracy z  uprawnionym do rybactwa, in- stytutem badawczym, uczelnią, fundacją, uznaną organizacją producentów ryb lub organiza- cją społeczną, jeżeli utrzymanie, odtwarzanie lub poprawa stanu zasobów ryb należy do zadań or- ganu administracji publicznej lub wynika z działań określonych w programie ochrony i odbudowy zasobów ryb – nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w  którym upraw- niony do rybactwa dokonał zary- bienia albo otrzymał informację o dokonanych zarybieniach. Zestawienie roczne sporządza uprawniony do rybactwa w  for- mie pisemnej albo w postaci elek- tronicznej, raz w roku, nie później niż do dnia 15 kwietnia każdego roku. Zestawienie roczne prowa- dzone w  postaci elektronicznej jest utrwalane na elektronicznym nośniku danych w  sposób chro- niący dane na nim zawarte przed zatarciem, zniekształceniem lub usunięciem ich pierwotnej tre- ści. Zestawienie roczne zawiera: informacje zawarte w  ewidencji połowu ryb i raków, sporządzonej za rok poprzedzający rok, w  któ- rym uprawniony do rybactwa sporządza zestawienie, informacje zawarte w  ewidencji amatorskie- go połowu ryb, sporządzonej za rok poprzedzający o dwa lata rok, w  którym uprawniony do rybac- twa sporządza zestawienie, in- formacje zawarte w  protokołach zarybień, sporządzonych w  roku poprzedzającym rok, w  którym uprawniony do rybactwa sporzą- dza zestawienie, z  wyłączeniem informacji o  wprowadzonym do wód obwodu rybackiego materia- le zarybieniowym, który wcześniej został złowiony w tym samym lub innym obwodzie rybackim, infor- macje dotyczące materiału zary- bieniowego wprowadzonego przez instytut badawczy, uczelnie, funda- cje, uznaną organizację producen- tów ryb lub organizację społeczną, w  ramach programu badawczego lub programu ochrony i  odbudo- wy zasobów ryb w  porozumieniu z  uprawnionym do rybactwa, or- gan administracji publicznej, we współpracy z  uprawnionym do rybactwa, instytutem badawczym, uczelnią, fundacją, uznaną organi- zacją producentów ryb lub organi- zacją społeczną, jeżeli utrzymanie, odtwarzanie lub poprawa stanu za- sobów ryb należy do zadań organu administracji publicznej lub wy- nika z działań określonych w pro- gramie ochrony i odbudowy zaso- bów ryb. Uprawniony do rybactwa przekazuje do katastru wodnego kopię zestawienia rocznego, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zestawienie roczne zostało sporządzone. Piotr Purkiewicz
• 12.
  124 www.zikra.org.pl Wkładka informacyjna jestwspółfinansowana ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach działania „Koszty bieżące i aktywizacja” objętych Priorytetem 4. Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej zawartym w Programie Operacyjnym „Rybactwo i Morze” 2014 - 2020 Ochrona środowiska w gospodarstwach rybackich W celu zwiększenia naturalnej wydajności stawów karpiowych dopuszcza się stosowanie nawo- żenia organicznego i  mineralne- go, zgodnie z zaleceniami. Nawo- żenie należy poprzedzać analizą parametrów fizykochemicznych wody w stawach. Nawozy należy magazynować i  transportować w sposób zapobiegający ich nie- kontrolowanemu przenikaniu do środowiska. W  przypadku nawożenia „na dno” wskazane jest stosowanie mechaniczne- go wymieszania nawozu z  glebą dna stawowego, co należy wyko- nać w możliwie jak najkrótszym czasie po nawożeniu. Bioma- sę roślinności usuwanej z  dna stawowego oraz uzyskiwanej w  trakcie koszenia należy pod- dawać kompostowaniu w obrębie misy stawowej lub w  miejscach zabezpieczonych przed wycie- kami (odciekami), bądź poddać utylizacji. W stawach karpiowych i pstrą- gowych substancje chemiczne wykorzystywane w  gospodar- stwie rybackim należy stosować zawsze zgodnie z  przeznacze- niem oraz zachowaniem wyma- gań dotyczących bezpieczeństwa ich stosowania i terminu ważno- ści. Należy zapobiegać przedosta- waniu się do środowiska związ- ków ropopochodnych i  innych substancji chemicznych z miejsc ich magazynowania, a  także z  maszyn i  urządzeń w  trakcie ich użytkowania, transportu i  przechowywania, napraw, mycia i konserwacji. Na obszarze stawów należy przestrzegać zakazu wypalania nieskoszonej roślinności. Wska- zane jest usuwanie zadrzewień i  zakrzaczeń, które mogłoby za- grażać bezpieczeństwu osób bądź negatywnie wpływać na stan in- frastruktury stawowej, regulo- wanie wzrostu roślinności wod- nej metodami biologicznymi, chemicznymi i  mechanicznymi. Należy stosować odpowiednie zabiegi zapobiegające i  przeciw- działające erozji gleby. Zaleca się stosowanie obsiewu stawów w celach nawozowych oraz prze- ciwerozyjnych. Zalecane jest stosowanie pro- cedur i  technik minimalizują- cych powstawanie odpadów na terenie obiektów chowu i hodow- li ryb. Nie wolno dopuszczać do powstawania na terenie obiektów chowu i  hodowli ryb nielegal- nych wysypisk odpadów. Odpady powstające na terenie gospodar- stwa należy składować w warun- kach zabezpieczających je przed roznoszeniem przez zwierzęta, jak również ich negatywnym wpływem na wodę czy glebę. Śnięte ryby powinny być uty- lizowane przez uprawnione do tego podmioty (firmy utylizacyj- ne) lub spalane w spalarniach od- padów, jeśli gospodarstwo takie urządzenie posiada. Na terenie obiektów chowu i  hodowli ryb należy stosować techniki i wyko- rzystywać rozwiązania pozwala- jące na oszczędności surowców i energii. Wiedza pracowników w zakre- sie zagadnień ochrony powinna być doskonalona poprzez udział w  szkoleniach, konferencjach, warsztatach oraz uświadamia- nie personelowi potrzeby prze- strzegania zaleceń związanych z  ochroną środowiska. Zaleca się podejmowanie działań oraz współpracę z innymi podmiota- mi na rzecz edukacji w  zakresie ochrony środowiska (uczestnic- two w  projektach, imprezach, konkursach), a  w  szczególności propagowania środowiskowej roli gospodarki stawowej. W  możli- wym zakresie, należy brać udział w  działaniach zabezpieczających środowisko przyrodnicze przed zagrożeniami, skażeniami, zatru- ciami bądź w czasie ich likwidacji. W  przypadku projektów in- westycji mogących mieć wpływ na środowisko należy aktywnie uczestniczyć w  procesie konsul- tacji społecznych z  nimi zwią- zanych, a  także w  pracach legi- slacyjnych dotyczących ochrony przyrody. Piotr Purkiewicz
• 13.
  135 W  miejscowości Florentynów dobiegająkońca prace nad przebu- dową drogi gminnej nr 120274 na odcinku o długości 660 m. Jest to drugi etap inwestycji realizowanej w ramach zadania pn. „Przebudo- wa drogi gminnej nr 120274E – Florentynów, gm. Parzęczew i prze- budowa drogi gminnej nr 120275E – Florentynów – Mariampol, gm. Parzęczew” dofinansowanego z Funduszu Dróg Samorządowych. Wykonawcą robót jest firma DES Sp. z o.o. z Warszawy. W efekcie re- alizowanych prac powstała jezdnia o szerokości 5,0 m wraz z pobocza- Przebudowadrogi we Florentynowie mi z  kruszywa łamanego o  szero- kości 0,8 m. Przebudowano także infrastrukturę szerokopasmową znajdującą się w drodze.. Całkowity koszt realizacji tego etapu wynosi 524 103,20 zł, z czego 243 601,00 zł pochodzi z Funduszu Dróg Samo- rządowych, a pozostała część z bu- dżetu Gminy Parzęczew. Ostatecz- ny termin zakończenia robót został zaplanowany na koniec czerwca br. Realizacja zadania przyczyniła się do podniesienia parametrów technicznych oraz użytkowych drogi. Lepsza droga to większe bez- pieczeństwo, bardziej komfortowa jazda, choćby dzieci do szkół, a tak- że większa estetyka okolicy. Wraz z  przebudowanym w  ubiegłym roku odcinkiem drogi gminnej pro- wadzącej od miejscowości Mariam- pol nowa droga tworzy bezpieczny ciąg komunikacyjny z  czytelnym oznakowaniem dla ruchu pojaz- dów i  pieszych. Inwestycja wpły- nęła również na wzrost dostępno- ści komunikacyjnej mieszkańców Florentynowa i  okolicznych wsi do świetlicy wiejskiej zlokalizowanej bezpośrednio przy zmodernizowa- nej drodze. Marta Gmerek Dwie jednostki OSP z  terenu Gminy Parzęczew – OSP Parzę- czew oraz OSP Opole otrzymały dotacje w  wysokości 35 tys. zł w ramach programu „Doposażenia Ochotniczych Straży Pożarnych w sprzęt służący ograniczeniu lub likwidacji zagrożeń dla środowiska - II edycja” realizowanego przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi. Druhowie dotację zamierzają przeznaczyć na zakup sprzętu i wy- posażenia niezbędnego do prowa- dzenia akcji w terenie. Ochotnicy z Parzęczewa zakupią m.in. specja- listyczne ubrania i obuwie strażac- kie, ubrania koszarowe, sprzęt do oznakowania terenu akcji, mostek przejazdowy oraz podporę stabili- zującą. Druhowie z OSP w Opolu Nowy sprzęt dla OSP oprócz nowych specjalistycznych ubrań wzbogacą się o  aparat po- wietrzny nadciśnieniowy z  wypo- sażeniem dodatkowym, sprzęt do oświetlenia terenu akcji ratowni- czej, sygnalizator bezruchu, wąż tłoczny, piłę tarczową do stali i be- tonu oraz radiotelefon przenośny. Nabór był prowadzony od 01.03.2020 r. i  już w  ciągu 2 go- dzin liczba wniosków wyczerpała środki zabezpieczone w  budże- cie Programu. Zgodnie zasadami o zakwalifikowaniu się do Progra- mu decydowała kolejność wpływu wniosku. Kwota wsparcia wynosi do 80% kosztów kwalifikowa- nych. Gmina Parzęczew zabez- pieczy z własnego budżetu środki na wkład własny, tj. 8 750,00 zł na każdą z jednostek. Marta Gmerek Gmina Parzęczew pozyska- ła środki na utworzenie siłow- ni kardio w  Szkole Podstawowej w  Chociszewie. Sprzęt, który został zaplanowany do zakupu w  ramach projektu „Doposażenie w  sprzęt sportowy sali sportowej w  Szkole Podstawowej w  Chociszewie” po- siada duże możliwości treningowe. Sprawdzi się idealnie w ramach ćwi- czeń łączących siłę z wytrzymałością. Do dyspozycji uczniów będą dwa ergometry, dwie bieżnie elektryczne oraz suwnica Smitha z obciążeniami. Urządzenia wyposażone będą w no- woczesne technologie pozwalające dostosować tempo treningu do wła- snych możliwości oraz realizować bardzo precyzyjny i  zaawansowany trening, m.in. poprzez kontrolę tęt- na, ilości spalonych kalorii, kontrolę prędkości czy przebytego dystansu. Stworzy to możliwość urozmaice- nia zajęć z  wychowania fizycznego. Młodzież szkolna będzie mogła re- alizować treningi pozwalające m.in. na poprawę koordynacji ruchowej, wzmocnienie mięśni różnych partii ciała czy redukcję tkanki tłuszczowej. Jednocześnie fakt, że będą mogli to robić pod okiem nauczyciela spra- wia, że spada ryzyko błędnego wy- konywania ćwiczeń. Takie treningi z pewnością wpłyną na poprawę ich stanu zdrowia, lepsze samopoczucie, a poza tym pozwolą na rozładowanie codziennego stresu. Warto zauważyć, że siłownia w szkole przydaje się nie tylko w trak- ciestandardowychlekcjiwychowania fizycznego. Równie dobrze może ona służyć do prowadzenia zajęć pozalek- cyjnych i stać się dodatkowym atu- tem placówki w oczach uczniów i ich rodziców. Siłownia dostępna będzie także dla pozostałych mieszkańców gminy, którzy mają potrzebę reali- zacji treningów na nowoczesnym sprzęcie, pozwalającym na uzyski- wanie maksymalnych wyników i osiągnięć w uprawianej specjalności ruchowej. Nowa siłownia będzie też spełniała potrzeby mieszkanek gmi- ny, które oprócz utrzymania dobrego zdrowia pragną zachować smukłą sylwetkę. Projekt realizowany jest przy do- finansowaniu ze środków budżetu Województwa Łódzkiego w  ramach dotacji celowej, przeznaczonej na dofinansowanie zadań w  zakresie rozwoju infrastruktury sportowej i re- kreacyjnej.Wysokośćdotacjito60tys. złotych, natomiast wkład własny gmi- ny wynosi 15 tys. złotych. Marta Gmerek Siłownia kardio w Chociszewie
• 14.
  146 27 maja 1990roku odbyły się pierwsze w pełni wolne wybory sa- morządowe. Przez te 30 lat chwile radosne przeplatały się ze smutny- mi, poważne wyzwania z codzien- nymi bolączkami, jednak przez ten czas jedno się nie zmieniło - samo- rządowcy niezmiennie pozostają blisko swoich mieszkańców. Istotą przemian w  Polsce w 1990 roku była wola decentrali- zacji władzy państwa i przekazanie kompetencji i  dochodów finan- sowych samorządom, aby gminy mogły samodzielnie realizować swoje zadania. Im decyzyjność jest bliżej mieszkańców, czyli w samo- rządzie lokalnym, tym ich proble- my są rozwiązywane skuteczniej, szybciej i taniej. 30 lat temu, tworzące się samo- rzady stanęły przed wieloma wy- zwaniami. Najważniejsze z  nich to budowa wodociągów, ponieważ nie we wszystkich wsiach one były, budowa sieci telefonicznej i oczy- wiście  budowa dróg lokalnych. Przejęły funkcjonowanie oświaty, kultury, sportu, służby zdrowia i pomocy społecznej. Przez te lata samorządy doskonale wywiąza- ły się z realizacji zadań własnych. Stabilność w funkcjonowaniu i fi- nansowaniu samorządów umożłi- wiła przeprowadzenie niezliczonej ilości inwestycji, które zmieniły oblicze polskich miast i wsi. Z dzi- siejszej prespektywy można stwierdzić, że to dzięki samorzą- dom nastąpił ogromny skok cywi- lizacyjny we wszystkich dziedzi- nach życia publicznego. W  ciągu 30 lat funkcjonowania samorządu Gminy Parzęczew zmodernizowa- no ponad 36 km dróg gminnych i prawie 20 km dróg powiatowych. Wybudowano blisko 150 km sieci wodociągowej. Placówki oświato- we na terenie gminy z roku na rok stają się coraz bardziej nowocze- sne, a  wyniki egzaminów plasują je w  czołówce najlepszych szkół w  województwie. Świetna praca nauczycieli, która idzie w  parze z licznymi remontami oraz dopo- sażeniem szkół w  nowoczene po- moce naukowe i  sprzęt multime- dialny bezpośrednio przekładają się na wyniki nauczania. Należy podkreślić, że pierw- sze kadencje przebiegały zgodnie z  założeniami twórców reform samorządu terytorialnego, które zakładały dalszą decentralizację władzy państwowej i przekazywa- nie samorządom kolejnych zadań, uprawnień i finansów na ich reali- zację. W roku 1999 powstały po- wiaty. Od 2002 roku wprowadzo- no bezpośrednie wybory wójtów, burmistrzów i prezydentów, którzy stali się jednoosobowymi organa- mi wykonawczymi, wybranymi przez ogół wyborców. Zwiększyło to ich odpowiedzialność, przy- spieszyło decyzyjność i sprawność zarządzania. Kolejnym ważnym etapem, było wejście Polski do UE i  możliwość korzystania z  fundu- szy europejskich na rozwój gmin i  społeczeństwa obywatelskiego. Oprócz skutecznie realizowanych, napędzających jednocześnie go- spodarkę inwestycji, samorządy pomogły zbudować dobrze dzia- łające społeczeństwo obywatelskie (powstały stowarzyszenia i organi- zacje społeczne, w czym znacząco na obszarach wiejskich pomógł program LEADER wdrażany przez LGD). W 2005 roku Gmina Parzę- czew razem z sąsiadującymi gmi- nami: Wartkowice, Dalików, Łę- czyca i Zgierz utworzyła Fundację Rozwoju Gmin „PRYM”, która od początku swojego funkcjonowania wspierała działalność samorządów, stowarzyszeń, przedsiębiorców i  rolników. W  2015 roku powsta- ło Stowarzyszenie LGD „PRYM”, które jest kontynuacją działań Fundacji Rozwoju Gmin „PRYM”
• 15.
  157 oraz Stowarzyszenie RybackaLo- kalna Grupa Działania „Z  Ikrą”. Stowarzyszenia te działają na rzecz rozwoju lokalnego, współpracują z  organizacjami pozarządowymi i przedsiębiorcami w celu aktywi- zacji społeczności lokalnych. LGD „PRYM” zrzesza 9 gmin, natomiast do RLGD „Z Ikrą” należy 11 samo- rządów. Lokalni liderzy w osobach soł- tysów, prezesów i członków stowa- rzyszeń szukają nowych możliwo- ści rozwoju swoich miejscowości. To dzięki nim powstają nowe pla- ce zabaw, świetlice wiejskie czy miejsca integracji mieszkańców. Organizacje te mają możliwość pozyskiwania dodatkowych fun- duszy na rozwój swoich wsi. In- tegrują mieszkańców i  zachęcają do czynnego udziału w tworzeniu społeczeństwa obywatelskiego. Istotą funkcjonowania sa- morządów są ludzie, którzy go tworzą oraz pracownicy samo- rządowi. Ich kompetencje, od- powiedzialność, zaangażowanie, współpraca z  sotysami i  organi- zacjami społecznymi, a co za tym idzie koncentracja na problemach mieszkańców, pozwala na pełne wykorzystanie możliwości roz- wojowych oraz zdobycie zado- wolenia i  zaufania mieszkańców gminy. Samorząd, to decentralizacja władzy publicznej, budowanie państwa od dołu, to szkoła demo- kracji i współzarządzania. Niestety od kilku lat kompetencje samo- rządów są ograniczane, następuje centralizacja władzy publicznej, a  finanse gmin są zmniejszane (chociażby ostatnio udziały w po- datku dochodowym). Uważam, że jesteśmy świadkami przeprowa- dzanej rewolucji i zmiany systemu państwa. Powoduje to zmniej- szanie możliwości rozwojowych i  skuteczności realizacji zadań własnych. Szkoda, że taka sytuacja przypada na ten piękny jubileusz 30-lecia samorządu terytorialnego w Polsce. Ryszard Nowakowski Wójt Gminy Parzęczew
• 16.
  168 Pewnego marcowego dniado- stałam SMS „Wszystkich słuchaczy UTW zapraszamy do udziału w kon- kursie na pracę wspomnieniową”. Co to, jak to! Żeby coś napisać, po- trzebna jest swoboda, wolne myśli i  skupienie. Tymczasem ja czuję się ograniczona, bezradna, przestraszona i smutna. Strach o moją mamę, dzie- ci, męża, wszystkich, których kocham i  są mi bliscy. Lęk ogarnia mnie co- raz bardziej. Wokół zaraza, co tu wspominać? Buntuję się. Wyszłam na podwórko. Pięknie kwitną szafir- ki, krokusy, nawet główkę nieśmia- ło wychylił pierwszy tulipan. Niby wiosna, niby pięknie, niby koloro- wo, a  jednak… Wracam do domu, robię kawę, siadam w fotelu, a na kola- na wskakuje Henio. Jest to mój ostatni kot – przybłęda. Tak, w tych czasach, gdy musimy żyć w dystansie z ludźmi, którychkochamy,tylkozwierzętamoż- na bezkarnie przytulać. No właśnie. Mojekoty.Jesttosporestadko.Możeby napisać o tym, jak zawitały one do mo- jegożycia,a nawetjaknimzawładnęły? Zawsze w  dzieciństwie, potem już w dorosłymżyciu,towarzyszyłymipsy. Było ich kilka. Każdy niepowtarzal- ny, mądry i  bezgranicznie kochający. Pięknie i rozsądnie żyły one z naszymi dziećmi. Nie wyobrażałam sobie dnia bez kontaktu z psem. Koty to już inny świat. Co prawda, mój tata miał swoje- go ukochanego kota, ale ja i on - to ab- solutnie nielubiąca się para. Delikatnie rzecz ujmując nie lubiłam pupila mo- jego ojca i unikałam wszelkich kontak- tów z nim. On oczywiście odwzajem- niał mi się podobną niechęcią, a nieraz wręcz wrogością. Na pewno wiedzia- łam, że koty to dranie i nigdy w życiu niebędęichmiała. W  2007 roku przeprowadzili- śmy się na wieś. Niby gospodarstwo, niby podwórko, a  tak tu pusto. No tak potrzebny jest pies, bo ten, któ- ry mieszkał z nami w mieście, został z naszymi dorosłymi już dziećmi. Był staruszkiem i zarówno my z mężem, jak syn i córka, podjęliśmy decyzję, że zostanie z nimi w Łodzi. Ciągle narze- kałam na brak zwierząt, aż pewnego dnia sołtysowa podarowała mi małą, czarną kocicę. Na bezrybiu i rak ryba - myślę sobie. Nazwaliśmy ją Noc- ka, gdyż była czarna. Moje kontakty z  kotką wyglądały nawet dość przy- jemnie, ale po dwóch miesiącach nie wróciła ze spaceru. Razem z  mężem szukaliśmy jej dość długo. Niestety, ślad po niej zaginął. Wkrótce w  na- szym domu pojawiły się dwa psy: jeden labrador z  rodzinnej decyzji, a  drugi to piękna sunia - przybłęda. Zadomowiły się dość szybko, zawład- nęły podwórkiem i stały się strażnika- mi obejścia. Pewnego dnia fachowiec, który remontował u  nas dom za- uważył, że kolejny raz znika- ją mu kanapki z  samochodu. - Pani Małgosiu, niech pani zamyka psy, bo potem nie mam śniadania – stwierdził z przekąsem. - Jak to, prze- cież zwierzaki są zamknięte! – odpo- wiedziałam.Okazałosię,żepoczterech miesiącach wróciła Nocka. Była w cią- ży i  postanowiła urodzić małe na swoim podwórku. Niestety, psy za- chowywały się wobec niej mało życz- liwie i kotka odeszła od nas na dobre. Teraz już wiem na pewno, nie będę miała kotów. Widocznie ludzie dzielą się na „psiarzy” i „kociarzy”, a ja po- zostanę ze swoim przywiązaniem do psów,zaśkotytoniemójświat. Jest 2010 rok. Moja serdeczna, nieżyjąca już, koleżanka Ania, która była wolontariuszką w kociej fundacji w Warszawie, dzwoni i opowiada mi dramatyczną historię. Jej przyjaciółka, szefowa organizacji choruje na nowo- twór krtani, jest po operacji i w swoim domu ma dwa cudem ocalałe małe, białe kotki. Są to bracia. Pani Jola, bo tak miała na imię prezes fundacji, ze względu na stan zdrowia nie może się nimi opiekować. Próbowała co prawdaoddaćjednegoz tychkotówdo adopcji, ale po dwóch tygodniach wró- cił do niej z  powrotem. Zdemolował dom, w którym się znalazł, mimo że wcześniej był spokojnym i  łagodnym kociakiem, dostał dzikiej furii. Najlep- szymsposobembędzieoddaniekomuś dwóchkotówrazem,bosązesobązży- te. Propozycja raczej nie do odrzucenia jest taka, abym to ja je wzięła. Są już oczywiście wykastrowane, zaszczepio- nei cudowne.Poczułamsięprzyciśnię- tadomuru,ale… Jest sobota, ślub córki mojej przy- jaciółki. Z fundacji w Warszawie mój mąż przywozi w  transporterku dwa koty i  dużą paczkę (wyprawka Jac- ka i  Placka, bo tak mają na imię). Mydokatedrynaślub,a kotyspokojnie siedzą w  samochodzie. Przyjeżdżamy do domu. Wypuszczamy koty. Otwie- ramypaczkęwyprawkę,a tamjedzenie dlanichnadwatygodnie,posłanka,mi- ski, zapisany szesnastokartkowy zeszyt z instrukcją, jak je traktować oraz akt adopcyjny. No nie powiem. Jesteśmy przerażeni tymi zaleceniami, przygnie- ceni odpowiedzialnością. Codziennie do fundacji mamy przekazywać spra- wozdanie i przesyłać zdjęcia, jak koty odnajdują się u  nas. Cudownie, koty gdzieś się schowały, nie chcą pić i jeść. Do tego mamy podpisać akt adopcyj- ny, który brzmi: „będziemy traktować koty jak członków naszej rodziny”. Mój mąż żartuje, że nie podpisze, bo nie zawsze członków rodziny dobrze traktuje. Już żałuję, że wzięłam koty. Przez dwa tygodnie było w  naszym domu nerwowo. Rozwód wisiał w po- wietrzu. Nie wiedzieliśmy, co one ro- bią, a  do tego fundacja chciała zdjęć z  kotami. Niestety, nie mogliśmy ko- ciaków znaleźć, bo gdzieś się ukryły. Wreszciesąnaszedwiepiękneśnieżno- białe zguby – Jacek i Placek. Co praw- da jeszcze nieufne, ale bardzo głodne i łapczywie zaczynają jeść. Wysyłamy pierwsze zdjęcia do fundacji, podpisu- jemy akt adopcyjny i  rozpoczynamy koci czas. Okazuje się, że Placek jest głuchy jak pień. Nie słyszy najwięk- szych hałasów i  wrzasków. Pani Jola miała usuniętą krtań, nie mówiła, więc nie wiedziała, że jest głuchy. Fak- tycznie pomysł, aby były razem, to jedyny sposób adopcji. Obserwuję, jak Jacek dba o głuchego Placka. Zo- stawia mu miskę jako pierwszemu, jest wobec niego czuły i opiekuńczy. Mówi się, że ludzie zachowują się jak zwierzęta–toznaczyjak?Żez troską, dbają o słabszego, są delikatni i uważ- ni na innych? Trzeba ten stereotyp zmienić. Mój mąż pracuje w Warszawie, wy- jeżdża w poniedziałek, a wraca w pią- tek. Mieszkam z  kotami. Oczywiście, każdej nocy mam Jacka i Placka przy plecach, i nogach w łóżku. Uwielbiam to ich mruczenie, które mnie usypia każdego wieczoru. Nie tylko one czu- ją się bezpiecznie, ja również mam się dobrze. Placek z racji swojej dysfunkcji trzyma się blisko domu, jego ulubio- nym miejscemjestganek.Chociażnie- razzdarzająsięsytuacje,żezapuszczasię na drogę. Niby ona mało ruchliwa, ale gdy przychodzi sobota i  niedzie- la, pędzą po niej z  niewiarygodną prędkością quady. Najpierw chciałam powiesić tablicę: „Uwaga głuchy kot,” ale myślę, że nikt nie traktowałby tego poważnie. Dlatego razem z  mężem rozpoczęliśmy kampanię informacyj- ną wśród kierowców quadów. Zatrzy- mywaliśmy pojazdy i  opowiadaliśmy o Placku, prosząc o wolną jazdę przy naszym siedlisku. Coś pięknego. Po- skutkowało. Najpierw słychać ogrom- ny warkot gdzieś pod lasem, ale gdy quady wyjeżdżają na drogę wzdłuż na- szej łąki, zwalniają, przejeżdżają obok naszego domostwa, a  potem znów pędzą. Nie mam pewności, że są to ci samikierowcy.Myślę,żeprzekazująso- bietęinformację. Placek, jak przystało na głuche- go kota, jest dość niezgrabny i zdarza mu się zrzucać, i  tłuc różne przed- mioty. Jacek to szeryf okolicznych lasów - ciągle buszuje po łąkach i po- lanach. Niestety, ze swoich polowań przynosi martwe ptaki lub myszy. Wiem, że to dowód jego wdzięczności i dbania o mój pełny żołądek, ale nie jest to wcale przyjemne znaleźć ptaki na stołach lub myszy na poduszkach. No cóż, kocie wyznanie miłości ma wiele wcieleń i gdy tylko widzę zmru- żone oczy Jacka, który w  ten sposób przesyła mi kociego całusa, oznaczają- cego prawdziwe oddanie, wybaczam muwszystkiemartwemyszyi ptaszki. Siedem lat temu mój spokojny, letni dzień przerwał telefon od przerażonej Blanki(wspólnejkoleżankimojeji Ani, tej od Jacka i  Placka). „Małgosiu, je- stemnawsiu mojegobrata.Jegosąsiad chce zostawić sobie dwa koty, a dwie kociczki z  tego miotu chce utopić. Proszę, błagam, przygarnij je”. Następ- nego dnia pojechałam do Warszawy, gdzie czekała Blanka. Dobrze, że za- brałam ze sobą kontener, bo zostały mi przekazane dwie słodkie trikolorowe kotki. Dostałam jeszcze dodatkowe informacje: obydwie mają świerzb i pchły. Zaczynamy leczenie. Początko- wo obawiałam się, że Jacek z Plackiem mogą się zarazić. Lecz gościnność mo- ich kotów objawiła się tym, że najpierw natydzieńgdzieśzniknęły,a potemob- chodziły je dużym łukiem. Kotki zdro- wieją,a jaszukamdlanichimion.Skoro sąz podwarszawskiejwsi,totylkoSawa i Wawa.Sawamaniespotykaneumasz- czenie.Mojamentorkaodkotów,sołty- sowa, mówi, że jak żyje 70 lat, to takie- go kota nie widziała. Sawa jest piękną, proporcjonalną kotką z  wdziękiem i  tajemniczością. Waweczka - malut- ka, drobniutka i szalenie ufna. Widać, że to siostry. Każdy dzień zaczynają od dawaniasobiebuziaczków,lizaniauszu i wspólnego śniadania. A Jacek z Plac- kiemjużmniejsiębocząi zaczynajądo nich podchodzić. Obwąchują i  coraz częściej, jak na dżentelmenów przysta- ło, ustępują damom miejsca przy mi- seczkach z karmą. Nawet pozwalają im spać na swoich kocykach na parapecie okiennym. Moje kotki mieszkają w  domu, lecz ciągle są na dworze. Przycho- dzi czas sterylizacji. Wiem tylko tyle, że będzie to w  ich przypadku operacja. Brzmi poważnie i  groź- nie. Umawiam się z  koleżanką we- terynarz i  jadę do lecznicy w  Łodzi. Wieczorem zabieram je z  powrotem do domu, każda ma na szyi kołnierz, aby nie lizała ran. Szaleństwo. Zaczy- nają chodzić tyłem, przewracają się. Początkowo myślałam, że to jakieś objawy neurologiczne. Okazało się, że tak reagują na kołnierze. Pani dok- tor przebiera je w urocze sukieneczki pooperacyjne, które mają chronić rany. Dwa tygodnie mijają już bez szczegól- nychkłopotów.Pozdjęciuszwówcoraz odważniej wychodzą na dwór, aby eks- plorować teren. A ja każdego dnia do- strzegam, że moje kotki mają bardziej dzikąnaturęi sązdecydowaniebardziej tajemnicze niż moje trzy psy. Nato- miast okazywanie miłości przychodzi im równie łatwo i uwielbiają to robić. Cudowne jest doświadczanie bliskości, gdyWawapatrzynamniei mrużyswo- je szare oczy. Wiem, że w ten sposób posyła mi kociego całuska i pokazuje swoje oddanie i bezgraniczną miłość. Teraz Waweczka jest tłuściutką, lekko ciągnącą brzuch po ziemi kotką z sex- -appealem. Mimo sterylizacji zawsze wiosną ściągają do niej kocury ze wsi i zaczynają się marcowe harce. Podob- nosexmamyw głowie,a koty…? Ulubionym miejscem na drzem- kę jest dla niej laptop, każda biała kartka i biały obrus. Zresztą z białym obrusem kojarzy mi się pewne zda- rzenie. Wszystko było przygotowane nakolędę,nastolebiałyobrus,krzyżyk, lichtarzyki ze świecami i  oczywiście kropidło, i talerzyk z wodą święconą. Podjeżdża proboszcz, wychodzę na próg, aby go przywitać. Tyle wystar- czyłoWaweczce,abywskoczyćnabiały obrus i wypić wodę święconą. Ksiądz był oburzony faktem, że kot na sto- le, że w domu, bo jego miejsce jest na dworze.Jaw uniesieniunawiązałamdo ArkiNoegoi zrobiłosiędośćnerwowo. Przyszła następna kolęda, wyrzuciłam na dwór wszystkie koty. Przyjeżdża ksiądz. - A  gdzie kocięta? – zapytał z  zainteresowaniem. Oczywiście, że na dworze, żeby nie było ekscesów – powiedziałam. Proboszcz wyraźnie był zaskoczony nieobecnością mo- ich pupili.- Niech je pani wpuści do domu. Widać mają one w  sobie coś, copodbijaludzkieserca. Siostra Wawy, Sawa to kotka o nie- spotykanym umaszczeniu trikolo- rowym. Jest, z  całą odpowiedzialno- ścią stwierdzam, terapeutycznym kotem. Odkryliśmy to wówczas, gdy Ola, moja córka, miała ogromne problemy z  chodzeniem po dwóch operacjach kolana. Mieszkała wów- czas z nami przez trzy miesiące. Sawa spała z  nią każdej nocy, przytulona do kolana, chodziła na każdy krót- ki spacer. Po prostu stała się jej cie- niem. Trochę się z  tego śmialiśmy, trochę to podziwialiśmy, jednak nie wiedzieliśmy, o  co dokładnie chodzi. Cudownie przymilałasiędocórki,łasi- ła się, ocierała swoją głowę o głowę Oli. Było to tak czułe i intensywne, jakby chciałajejpowiedzieć,żejąbezgranicz- nie kocha. Gdy córka wyzdrowiała, to wróciła do domu z bagażem wspania- łychwspomnień. MałgorzataSynowiec Kilka tygodni temu Forum Inicjatyw Twórczych ogłosiło konkurs „Reminiscencje”, którego przedmio- tem była praca wspomnieniowa w dowolnej formie. Poniżej tekst nadesłany przez Małgorzatę Synowiec, który zachwyca zarówno interesującą narracją i trafnością refleksji, jak i pięknem użytego języka. Małgorzacie Synowiec gratulujemy talentu i dziękujemy za udział w konkursie, a Państwa zachęcamy do przeczytania pracy, licząc że jej przesłanie i wyjątkowy klimat będzie miłym wytchnieniem w tym trudnym dla wszystkich czasie. Mruczenie w czasach zarazy
• 17.
  175 Uniwersytet Trzeciego Wieku w Parzęczewie wspólnie z  Forum Inicjatyw Twórczych zaangażował się w  projekt „UTW dla społecz- ności”. Jest on realizowany przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” w Warszawie i finansowany ze środków Polsko - Amerykańskiej Fundacji Wolności w ramach pro- gramu „Uniwersytety Trzeciego Wieku – seniorzy w akcji”. A zaczę- ło się tak - we wrześniu 2019 roku nasz prezes Bogdan Wydrzyński przyniósł informację o  konkursie. W październiku złożyliśmy projekt. 24 października 2019 roku zostały ogłoszone wyniki VII edycji pro- gramu „UTW dla społeczności”. Spośród 15 UTW z całej Polski zo- stało wybrane 10, które będą reali- zowały swoje pomysły na wolonta- riat dla społeczności lokalnej. Celem naszego projektu jest zacieśnienie więzi międzypokole- niowych wśród dzieci, rodziców, słuchaczy UTW poprzez spotkania wokół bajek, książek i  teatru czy- tanego. Początkowo działania były przewidziane na maj i czerwiec br., jednak z powodu epidemii zostały przesunięte na wrzesień i paździer- nik br. projekt „UTW dla społecz- ności” jest realizowany przez grupę Parzęczewscy seniorzy w akcji 8 seniorów naszego parzęczewskie- go uniwersytetu i dyrektor FIT Re- natę Nolbrzak. Mamy trzyosobową grupę inicjatywną: Zosia Galoch, Danusia Pielesiak i Małgosia Syno- wiec. Uczestniczyłyśmy w  dwóch trzydniowych zjazdach szkolenio- wych prowadzonych przez Towa- rzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” w Warszawie. Nasze spotkania od- bywały się w grupie przedstawicieli 10 innych uniwersytetów trzecie- go wieku z  całej Polski. Ostatnie, trzydniowe spotkanie miałyśmy już online. My seniorzy musieli- śmy nauczyć się posługiwać pro- gramem Zoom. To szkolenie było dla nas wyzwaniem, ekscytacją i nowym technologicznie doświad- czeniem. Poszło naprawdę dobrze. Spotkania merytoryczne i  konsul- tacje, w których uczestniczy nasza grupa inicjatywna mają za zadanie przygotować nas do pracy w  wo- lontariacie i  pomóc wypracować w  formule inkubatora ostateczny projekt parzęczewski. Co do tej pory zrobiliśmy? W czasie ferii zi- mowych zorganizowaliśmy w  FIT pilotażowe czytanie dzieciom, in- scenizowaliśmy bajki i  wiersze. Wstępna faza była bardzo rozbu- dowana (wybieranie książek, wizy- ta w bibliotece, wybieranie strojów, dobór rekwizytów, przygotowanie materiałów na zajęcia z  dziećmi). Poznaliśmy dzieci i  ich potrzeby, ale również zdobyliśmy doświad- czenie we wspólnym działaniu. Okazało się, że nasza ośmioosobo- wa grupa zna się i  lubi. Wspólne działania pokazało, że wzajemnie Na terenie przy szkole podstawo- wej w Uniejowie rozpoczęła się czę- ściowa wymiana nawierzchni chod- ników i budowa altany, która zajmie miejsce niedziałającej od kilkunastu lat fontanny. Pieniądze na zaaranżo- wanie w tym miejscu ogródka rekre- acyjnego, umożliwiającego prowadze- nie zajęć dydaktycznych na wolnym powietrzu, pozyskało Uniejowskie Stowarzyszenie „Aktywni”. W ramach przedsięwzięcia, w oto- czeniu szkoły podstawowej w Unie- jowie, powstaje duża altana z ławo- stołami – całkowita powierzchnia budowanego obiektu wyniesie 32 metry kwadratowe. Ścieżki prowa- dzące do zadaszonej „zielonej kla- sy” będą miały nową nawierzchnię z kostki brukowej, a całość zostanie oświetlona przy pomocy ekologicz- nej instalacji fotowoltaicznej. Altana posłuży do prowadzenia lekcji na świeżym powietrzu, poszerzając tym samym ofertę edukacyjną uniejow- skiej podstawówki. – Budowa ogródka rekreacyjnego jest kolejnym etapem zagospodaro- wania terenu szkolnego – wyjaśnia dyrektor Piotr Kozłowski. – W ubie- głym roku, tuż obok, w ramach rzą- dowego projektu Otwartych Stref Aktywności powstały: plac zabaw, siłownia zewnętrzna oraz miejsce do wypoczynku na świeżym powietrzu. W planach jest jeszcze kilka inwesty- cji, które z pewnością zachęcą zarów- no uczniów, jak i dorosłych mieszkań- ców Uniejowa do spędzania czasu na zewnątrz, kiedy tylko pogoda na to Zielona szkoła w Uniejowie dzięki środkom z „PRYMU” powala. Ale o tym wkrótce! Wiadomo już, że w  tym roku szkolnym uczniowie na zajęcia dy- daktyczne nie wrócą. Wyjątkiem są ósmoklasiści, których czekają egza- miny. Budowa altany, która rozpo- częła się w kwietniu, według przyję- tego harmonogramu prac powinna zakończyć się w wakacje. Oznacza to, że przy sprzyjającej aurze, być może we wrześniu, wraz z  rozpoczęciem nowego roku szkolnego, uczniowie będą mieli szansę, by jedne z pierw- szych zajęć lekcyjnych odbyć właśnie w formie tzw. „zielonej szkoły”. Zadanie inwestycyjne pn. „Budo- wa ogródka rekreacyjnego w  Unie- jowie” jest w  stu procentach dofi- nansowane ze środków działania: „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w  ramach inicjatywy Leader” obję- tego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Wnio- sek o  grant w  wysokości 50 tys.zł, które pozyskano na ten cel w ramach współpracy z  Lokalną Grupą Dzia- łania „PRYM”, złożyło Uniejowskie Stowarzyszenie „Aktywni”. Działalność grantobiorcy (tj. „Aktywnych”), opiera się na współ- pracy z  dziećmi i  młodzieżą, na wspieraniu inicjatyw o  charakterze sportowym i  kulturalnym. Do tej pory Stowarzyszenie z  powodze- niem pozyskiwało środki na realiza- cję tzw. miękkich projektów (wyda- rzeń sportowych, koncertów, etc.). Opisywane przedsięwzięcie jest pierwszym projektem inwestycyj- nym w całości prowadzonym przez uniejowską grupę zrzeszającą lokal- nych społeczników. – Chciałbym serdecznie podzięko- wać Stowarzyszeniu, które – jak sama nazwawskazuje–aktywniewspółpra- cuje ze szkołami od samego początku swojego istnienia – dodaje dyrektor Kozłowski. – Szczególne podzięko- wania kieruję do prezesa Piotra Woź- niaka i pani wiceprezes Agaty Górki, do pana burmistrza Józefa Kaczmarka za wsparcie przedsięwzięcia ze stro- ny Gminy oraz do pani Urszuli Łu- kasik z Urzędu Miasta w Uniejowie, która bardzo pomogła „Aktywnym” w przygotowaniu i złożeniu wniosku. Dziękuję również pani prezes LGD „PRYM”, Jolancie Pęgowskiej za bar- dzo dobrą współpracę na etapie po- zyskania środków – mam nadzieję, że będziemymieliszansęrealizowaćjesz- cze niejeden projekt razem z Lokalną Grupą Działania z Parzęczewa! W  prace przy realizacji projektu zaangażowane są 2 przedsiębiorstwa: w zakresie utwardzenia terenu i wy- miany nawierzchni: firma LuKpol – Krzysztof Łuczak z Uniejowa, nato- miast za budowę altany wraz z ume- blowaniem i oświetleniem odpowiada SklepSzkółkarsko–KwiaciarskiGrze- gorz Gulczyński z Konina. Maciej Bartosiak się słuchamy, pomagamy, uzupeł- niamy i  razem jesteśmy odpowie- dzialni za projekt. Było bardzo przyjemnie i  ciekawie, zarówno nam seniorom, jak i dzieciom. Na wrzesień i  październik zaplano- wano czytanie bajek dzieciom ze Szkoły Podstawowej w  Parzęcze- wie, warsztaty z papieru czerpane- go dla nauczycieli, dwa spektakle teatru czytanego dla dzieci, rodzi- ców i seniorów. Chcemy w Parzę- czewie zainstalować dwa „domki dla książek”, które będą plenero- wymi wypożyczalniami lektur dla dzieci i  dorosłych. Dzięki Towa- rzystwu Inicjatyw Twórczych „ę” mogliśmy nasze działania przygo- tować profesjonalnie i dostosować je do obecnego czasu epidemii. Na- szymi sprzymierzeńcami i opieku- nami są: dyrektor FIT Renata Nol- brzak, wójt Ryszard Nowakowski i dyrektor ZGK Robert Małolepszy. Dziękujemy również wszystkim seniorom, którzy są sympatykami naszego projektu. Małgorzata Synowiec
• 18.
  186 Podczas uroczystej XXIse- sji Rady Gminy Zgierz, wybrana w  przedterminowych wyborach Wójta Gminy Zgierz Wioleta Gło- wacka złożyła ślubowanie. Od dzisiaj, przez kolejne 3 lata, nowa pani Wójt będzie zarządzała gmi- ną Zgierz, dbała o jej rozwój oraz reprezentowała interesy miesz- kańców na zewnątrz, realizując określone przepisami zadania. Tuż po zaprzysiężeniu, na ręce Wiolety Głowackiej spłynęło mnóstwo życzeń oraz kwiatów. Jako jedni z pierwszych gratula- cje złożyli gminni radni. – Nie ma lepszego dowodu uznania, niż wyrażony taką liczbą głosów, mandat zaufania mieszkańców gminy Zgierz. Liczymy na dobrą i  harmonijną współpracę, która zaowocuje wieloma inwestycjami i  projektami realizowanymi dla naszych mieszkańców. Przed pa- nią wiele nowych wyzwań, a więc życzymy, aby wszystkie plany i wyznaczone cele zostały zreali- Gmina Zgierz ma nową wójt zowane – mówił przewodniczący rady Dariusz Sędzicki. Życzenia wielu sukcesów, zło- żyła także delegacja pracowników Urzędu Gminy Zgierz, przedsta- wiciel Poseł na Sejm RP Agniesz- ki Hanajczyk, starosta zgierski, prezydent Zgierza, dyrektorzy gminnych szkół, kierownicy jed- nostek organizacyjnych gminy Zgierz oraz delegacje sołtysów, kół gospodyń wiejskich, ochot- niczych straży pożarnych, przed- stawicieli Sołectwa Biała, a także wielu instytucji i stowarzyszeń. Dziękując za wiele ciepłych słów, nowa wójt podkreśliła, że liczy na wsparcie i dobrą współ- pracę. – Gmina to nie wójt i rada, to przede wszystkim mieszkańcy, którzy tworzą lokalną społecz- ność, są największym jej kapita- łem. Liczę na owocną współpra- cę, bo wtedy nasza gmina będzie się rozwijała – mówiła Wioleta Głowacka. Jolanta Łęczewska Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i  Gospodarki Wodnej w  Łodzi ogłosił listę jednostek OSP, któreotrzymajądotacjęw ramachpro- gramu „Doposażenie Ochotniczych Straży Pożarnych w  sprzęt służący ograniczeniu lub likwidacji zagrożeń dla środowiska - II edycja”. Wśród 108 jednostek z  województwa łódzkiego, są cztery OSP z gminy Zgierz: w Ka- niej Górze, Kęblinach, Skotnikach oraz Ustroniu – Grotnikach. Strażacy – ochotnicy mogli wnio- skowaćo dotacjędowysokości35tys. Cztery jednostki OSP z gminy Zgierz otrzymają dotację na zakup sprzętu zł, z przeznaczeniem na zakup sprzę- tu i  wyposażenia osobistego straża- ków, niezbędnego do prowadzenia akcji gaśniczych, sprzętu łączności, uzbrojenia i techniki specjalnej. 80% kosztów kwalifikowanych zadania pokrywa fundusz, pozostałą kwotę muszą dołożyć jednostki OSP. – Bra- kującą kwotę zadnia sfinansujemy ze środków pozyskanych od spon- sorów – mówi Mateusz Karolczak z OSP Kania Góra. – Dotację prze- znaczymy m. in. na zakup detektora prądu przemiennego, detektora wie- logazowego oraz specjalistycznego umundurowania, co pozwoli nam na szybką diagnostykę występujących zagrożeń podczas akcji ratowniczo – gaśniczych. Nowoczesny i  specjalistyczny sprzęt,topodstawaprowadzeniakaż- dej akcji, w której biorą udział straża- cy. Dzięki zakupionemu sprzętowi i  odpowiedniemu umundurowaniu, druhowie - ochotnicy będą mogli jeszcze bezpieczniej wykonywać swoje zadania. Jolanta Łęczewska Prezent z okazji Dnia Dziecka otrzymali uczniowie ze Szkoły Podstawowej w  Słowiku, gdyż 1 czerwca została podpisana umo- wa pomiędzy samorządami gmi- ny Zgierz i województwa łódzkie- go, na dofinansowanie remontu sali gimnastycznej, w  wysokości 80 tys. zł, w formie dotacji celo- wej, przeznaczonej na dofinanso- wanie zadań w  zakresie rozwoju infrastruktury sportowej i rekre- acyjnej. Pozostałą kwotę prawie 270 tys. zł stanowią środki wła- sne gminy. Przypomnijmy, że zakres prac przewidzianych w  projekcie bę- Umowa na remont sali gimnastycznej w Słowiku podpisana dzie obejmował wymianę okien, głównych drzwi, modernizację instalacji elektrycznej, wentyla- cyjnej oraz centralnego ogrzewa- nia, a  także montaż odpowied- nich osłon zabezpieczających grzejniki, okna i  oświetlenie. Ściany i  sufity zostaną pokryte specjalną powłoką eliminującą efekt lśnienia i odbijania światła. Oprócz tego sala gimnastyczna zostanie wyposażona w  nowo- czesną i  bezpieczną wykładzinę podłogową oraz urządzenia do ćwiczeń. Jolanta Łęczewska
• 19.
  197 Gmina Świnice Warckieotrzy- mała łącznie 90  000 złotych jako grant z Rządowego Programu Ope- racyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej nr I „Powszechny dostęp do szybkie- go Internetu” w  ramach projektu „Zdalna Szkoła” i  „Zdalna Szkoła +”. Dofinansowanie pozwoliło na zakup 19 laptopów z  oprogramo- waniem i osprzętem oraz 15 kom- puterów stacjonarnych. Niezbędny sprzęt trafił do uczniów i  nauczy- cieli, wspierając ich w prowadzeniu zdalnego nauczania. UG Rządowy grant dla Świnic Warckich Panaceum na suszę Na terenie Gminy Świnice Warc- kie przy jazie na rzece Ner w miej- scowości Zimne odbył się briefing prasowy poprzedzający podpisanie porozumienia o  przeciwdziałaniu skutkom suszy na terenie woje- wództwa łódzkiego. W  spotkaniu uczestniczyła Wójt Gminy Świnice Warckie Sylwia Bartczak, Marsza- łek Województwa Łódzkiego Grze- gorz Schreiber, Prezes Przedsię- biorstwa Wody Polskie Przemysław Daca oraz Wiceminister Gospodar- ki Morskiej i  Żeglugi Śródlądowej Anna Moskwa. Podczas spotkania zostały omówione plany na małą re- tencję, planowane zmiany w zakre- sie funkcjonowania spółek wodnych oraz sposobu ich finansowania. UG W Gminie Aleksandrów Łódz- ki mamy jubilatkę, która na świat przyszła 20 maja 1920 roku. Pani Sabina Zduńczyk od urodzenia mieszka we wsi Sanie i kilka dni temu świętowała swoje setne urodziny. To niezwykle pogod- na i  uśmiechnięta osoba, bardzo szczęśliwa, mająca dużą rodzinę. Pani Sabina urodziła się dwa dni po narodzinach Jana Pawła II. 20 maja świętowała swoje setne uro- dziny. — Siedmioro dzieci wychowa- łam. Jestem bardzo szczęśliwa, że doczekałam również dwanaścior- ga wnucząt i  piętnaściorga pra- wnucząt. Muszę powiedzieć, że czas szybko zleciał, nie myślałam, że dożyję takiego wieku — mówi z uśmiechem Sabina Zduńczyk. W  1936 roku ojciec jubilatki zakupił działkę w  miejscowo- ści Sanie. Pani Sabina poznała 100 lat to za mało! męża podczas wojny, a ślub wzię- ła w  1945 roku. 20 maja z  oka- zji jubileuszu 100-lecia urodzin burmistrz Jacek Lipiński wręczył kwiaty i pamiątkowy dyplom. Mąż pani Sabiny zmarł w 1997 roku mając 74 lata. Wszyscy mieszkali w  Saniach. Stworzyli bardzo pogodną rodzinę, która sobie pomaga do dziś. — Za każdym razem miło przyjechać do mamy. Miesz- ka w  naszym rodzinnym domu, w  którym się urodziłem — za- znacza syn Wiesław Zduńczyk. — Podziwiamy teraz, że dzieci mają telefony i kamery. Mimo wszystko my mieliśmy piękne dzieciństwo. Bawiliśmy się cały czas na po- dwórku — dodaje córka Jadwiga Zduńczyk. Rodzina pani Sabiny trzyma się zawsze razem. Wspólnie spędzają każde ważne uroczystości i często wspominają lata młodości. — Ja najlepiej wspominam czas, kiedy doiłem krowy i  pra- cowałem w polu. Jak wracałem ze szkoły zawodowej, to zaczynałem kolejną pracę na gospodarstwie — zaznacza syn Stanisław Zduńczyk. — Nie dostałam od mamy nigdy klapsa. Od taty dwa razy, bo po- szłam na zabawę jak miałam 15 lat — dodaje córka Zofia Szczepańska. Pani Sabina dbała o gospodar- stwo oraz opiekowała się dziećmi. Syn Stanisław zdradził nam pe- wien sekret. — Mama była modelką. Nigdy w  życiu nie założyła dresów czy spodni. Kobieta musi wyglądać kobieco — mówi żartobliwie pan Stanisław. Szanownej Jubilatce życzymy kolejnych dobrych lat w zdrowiu i szczęściu. (Kiniu)
• 20.
  20 Stowarzyszenie Lokalna GrupaDziałania „PRYM” w rozumieniu przepisów Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 jest Lokalną Grupą Działania dla gmin: Aleksandrów Łódzki – Dalików – Konstantynów Łódzki – Lutomiersk – Parzęczew – Świnice Warckie - Uniejów - Wartkowice - Zgierz „Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie” Gazeta finansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Instytucja zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Pismo lokalne. Adres redakcji: 95-045 Parzęczew, ul. Ozorkowska 3, e-mail: [email protected], telefon: 42 235 33 96 ISSN: 2080-1122; nakład 7000 sztuk Redaktor naczelny: Tomasz Barszcz Zespół redakcyjny: Ewa Bugajna, Marlena Kamińska, Ewelina Madejska, Marta Gmerek, Sylwia Bień, Maciej Bartosiak, Jolanta Łęczewska, Jolanta Pęgowska, Hubert Pisera, Renata Jesionowska, Anna Kołodziej. Skład komputerowy, przygotowanie do druku: Pragmatic Media Wydawca: Lokalna Grupa Działania „PRYM”, 95-045 Parzęczew, ul. Ozorkowska 3 8 Krystyny robią zjazdy, a  Iwony zaprosiły do sprzątania. W  każdym razie te aleksandrowskie. Razem z  mieszkańcami w  sobotę 23 maja posprzątały Torfowisko Rąbień. Imieninowi goście dostali rękawiczki oraz worki i w towarzystwie leśników poszli w  las. Zebrane śmieci, które ujawniły swoją obecność po ponad 50 latach, bo w  rezerwacie ubyło wody, w większości wyzbierano. Przy okazji zebrano te współczesne, które „gubią” spacerowicze. Podstawiony kontener ledwie pomieścił worki peł- ne zebranych odpadów. Akcję Iwony przeprowadziły wspólnie z Nadleśnictwem Grotniki, Komendą Powiatową Straży Ochro- ny Przyrody w  Zgierzu i  aleksan- drowskim samorządem. Rezerwat „Torfowisko Rąbień” istnieje od 1988 roku. Zajmuje 40 hektarów. Jest to ciekawy przyrod- niczo teren, jedyny w  środkowej Polsce i w dodatku w tak bliskim są- siedztwie Aleksandrowa Ł. Tu moż- na odetchnąć leśnym powietrzem, przejechać się na rowerze , posłu- chać śpiewu ptaków. Nic dziwnego, że cały czas trwają starania o  jego utrzymanie. Z  myślą o  torfowisku powstał już projekt „Aleksandrów lubi deszcz” wymyślony i  napisany przez pracowników Ośrodka Po- Iwony świętowały zbierając śmieci mocy Społecznej. Zakłada m.in. edukację ekologiczną mieszkańców i  odbudowę ścieżki edukacyjnej w rezerwacie. W ochronie rezerwa- tu pomóc mają fundusze norweskie. Wniosek już przeszedł pierwsze oceny i jak na razie ma duże szanse na realizację. A za sumę 270 tysię- cy euro można już dużo, choć dużo zrobiły też Iwony, wspólnie z miesz- kańcami, sprzątając w swoje imieni- ny urokliwy rezerwat. — Śmieci zostało i  tak jeszcze sporo, bo w jeden dzień nie uda się zlikwidować zaszłości. Mówię tu o śmieciach, które zbieraliśmy teraz. To prawdopodobnie pozostałości po jakimś dawnym śmieciowisku — mówi Janusz Witkowski zastępca nadleśniczego Nadleśnictwa Grot- niki. — Podejrzewam, że jeszcze przed powstaniem rezerwatu, wy- bierano tu torf. Powstały wyrobiska, które okoliczna ludność zasypywała odpadami. Teraz, kiedy wody grun- towe opadły, śmieci ujrzały światło dzienne. Samorząd Aleksandrowa chce pomóc nadleśnictwu w  sprzątaniu rezerwatu. Już trwają rozmowy, by co roku w  święto lasu odbywały się akcje jego sprzątania wspólnie z mieszkańcami miasta i gminy. (kbs)