Gramatica001
- 1. ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΝ 1
- 2. γραμματική = μέθοδος τοῦ ὀρθῶς λέγειν γράμμα = εἰκὼν γραπτή φωνή = μέρος ἐλάχιστον καὶ ἀδιαίρετον τῆς γλώσσης λάβωμεν = tomemos ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΣΤΙΝ
- 3. συγκεῖται ἐκ, συνίσταται ἐκ = está formado de ΑΝΘΡΩΠΟΣ ἐλληνικὴ λέξις ἐστιν διαιρεῖν ΕΙΣ = dividir EN διαιρετός ἐστιν ὅτι διαιρεῖται ἀδιαίρετος ἐστιν ὅτι οὐ διαιρεῖται
- 4. διαιρεῖν ἔχομεν = διαιρεῖν δυνάμεθα ἡ γῆ, τὸ ὕδωρ, ὁ ἀήρ, τὸ πῦρ > στοιχεῖα τοῦ κόσμου
- 5. ἡ ἑληνικῆ φλῶσσα τέσσαρα καὶ εἴκοσι γράμματα ἔχει τὰ γράμματα τὰς φωνὰς δηλοῖ α = /a/ τ = /t/ ν = /n/ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ = en general τὸ ξ διὰ γράμματος ἑνὸς δύο φωνὰς δηλοῖ. ξ =/ks/ τὸ ει διὰ δυοῖν γραμμάτων μίαν φωνὴν δηλοῖ. ει =/i/
- 6. ἐνθυμοῦ ὅτι ἀληθῶς περὶ τῶν φωνῶν ὁ λόγος = ten en cuenta que se refiere a los sonidos (fonemas) καθ᾿ ἑαυτὸ φωνεῖ, suena por si misma μόλις φωνεῖ, apenas suena δεῖσθαι + gen. = necesitar χρόνον ἐπιδέχεσθαι = admitir duración
- 7. ΩΣ ΣΙΝΕΛΟΝΤΙ ΕΙΠΕΙΝ (En resumen) ΔΙΑΛΟΓΟΣ Διδάσκαλος, Φαῖδρος (μαθητής) Δ - Ἄγε δή, ὦ Φαῖδρε, περὶ τίνος ἐσπούδασες ἐν τούτῳ τῷ μαθήματι; Φ - Περὶ τῶν μερῶν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Δ - Τίνα ἐστὶ τὰ μέρη ταῦτα; Φ - Λόγος, λέξις, συλλαβή, φωνή.
- 8. Δ - Λόγος δὲ τί ἐστιν; Φ - Μέρος διαιρετὸν τῆς γλώσσης ἐκ λέξεων συνιστάμενον. Δ - Λέξις δὲ τί; Φ - Μέρος ἐστὶ καὶ τοῦτο ἄλλο τῆς λόγου. Δ - Πότερον συνιστάμενον ἢ οὔ; Φ - Συνιστάμενον δή, ἡ γὰρ λέξις ἐκ συλλαβῶν ἐγκεῖται. Δ - Λέγε δή, συλλαβή τί ἐστιν; Φ – Μέρος τῆς λέξεως διαιρετὸν ἐκ φωνῶν συνιστάμενον. Δ – Ἀλλὰ διὰ τί συλλαβὴν λέγομεν; Φ – Ὅτι δεῖ ἡμᾶς δύο ἢ πλείω φωνὰς συλλαμβάνειν ὥστε συλλαβὴν ἐκφέρειν.
- 9. Δ – Ἆρα δυνατόν ἐστι καὶ μίαν φωνὴν συλλαμβὴν ἀποτελεῖν; Φ – Γίγνεται τοῦτο ἔστιν ὅτε. Δ – Μῶν διαροῦνται αἱ φωναί; Φ - Οὐδαμῶς, διδάσκαλε, αἱ γὰρ φωναὶ μέρος εἰσὶν ἐλάχιστον καὶ ἀδιαίρετον τῆς γλώσσης. Δ – Γράμμα δὲ τί ἐστιν; Φ – Γράμμα εἰκὼν ἐστι γραπτὴ τὰς φωνὰς δηλοῦσα. Πολλάκις δὲ περὶ φωνῶν λέγοντες τῇ λέξει γράμμα χρώμεθα. Δ – Διὰ τί δὲ τοῦτο; Φ – Ὅτι, ὡς ἑπὶ τὸ πλεῖστον, γράμμα ἀναγιγνώσκοντες φωνὴν μίαν ἐκφέρομεν. Δ – Τίνι δὲ διαφέρει τὰ γράμματα τῶν φωνῶν; Φ – τὸ αὐτὸ τοῦτο, ὅτι τὰ μὲν γράμματα γράφομέν τε καὶ ἀναγιγνώσκομεν, τὰς δὲ φωνὰς λέγομέν τε καὶ ἀκούομεν.
- 10. Δ – Ἀποκρίνου δὲ καὶ τοῦτο, πότερον διαφέρει τὰ γράμματα ἀλλήλων ἢ οὔ; Φ – Ναί, τῶν γραμμάτων τὰ μὲν φωνήεντα, τὰ δὲ σύμφωνα. Δ – Φωνήεν δὲ τί ἐστιν; Φ – Φωνὴ ἀκουστὴ καθ᾿ ἑαυτὴν ἐκφωνουμένη, οἷον, α, ι, ο Δ – Σύμφωνον δέ τί; Φ - Φωνὴ μόλις ἀκουστὴ εἰ μὴ μετὰ φωνηέντων τινῶν ἐκφωνουμένη, οἷον, κ μετὰ τοῦ α, κα. Δ – Εὖ γε, καλῶν εἶπες. ἐν μνήμῃ δὲ φύλαττε τὰ τήμερον λεχθέντα.