To moirolgi-tes-pkias apegematiks-tecniks

To moirolgi-tes-pkias apegematiks-tecniks

• 1.
  Το μοιρολόγι τηςφώκιας (Αλ. Παπαδιαμάντης)-Αφηγηματικές τεχνικές Φύλλο εργασίας Τεχνικές αφήγησης: με ποιον τρόπο «λέγεται» η ιστορία; α) Διήγηση: εξιστόρηση γεγονότων, αφήγηση (ο αφηγητής περιγράφει τι συνέβη με δικά του λόγια ή εκθέτει σκέψεις και συναισθήματα των προσώπων, χωρίς άμεση παράθεση των λόγων τους). β) Περιγραφή: λεπτομερής απόδοση, αναπαράσταση τόπων, καταστάσεων και χαρακτήρων. γ) Διάλογος: Διάλογος σε αφηγηματικό κείμενο, όπου αποδίδεται πιστά ο λόγος των προσώπων (ύφος, ιδίωμα, λεξιλόγιο κτλ.) με τη χρήση παύλας /εισαγωγικών. δ) Θεατρικός διάλογος, όπου απουσιάζει εντελώς ο αφηγητής και η υπόθεση εξελίσσεται με διαλογικό τρόπο - θεατρική τεχνική (π.χ. «Μνήμη» Στρ. Τσίρκα). ε) Μονόλογος /εσωτερικός μονόλογος (λόγος χωρίς ακροατή, «ροή της συνείδησης» - ακραία περίπτωση απόσυρσης του αφηγητή). στ) Ελεύθερος πλάγιος λόγος: πιστή απόδοση από τον αφηγητή σκέψεων και συναισθημάτων ενός προσώπου της ιστορίας σε τρίτο πρόσωπο και σε χρόνο παρελθοντικό. Σύμμειξη του λόγου του αφηγητή και του λόγου των ηρώων. ζ) Σχόλιο: γνώμες, κρίσεις, σχόλια του αφηγητή που οδηγούν σε γενικεύσεις. Άλλες τεχνικές αφήγησης (τρόποι για να ειπωθεί η ιστορία) α) Εγκιβωτισμός: ένθετη αφήγηση, ενσωματωμένη σε εκτενέστερη αφήγηση. β) Παρεκβαση/παρεμβλητη (εμβόλιμη) αφήγηση: Είναι η προσωρι- νή διακοπή της φυσικής ροής των γεγονότων και η αναφορά σε άλλο θέμα που δε σχετίζεται άμεσα με την υπόθεση του έργου. γ) Προϊδεασμός/προσήμανση: Είναι η ψυχολογική προετοιμασία του αναγνώστη από τον αφηγητή για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. δ) Προοικονομία: Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας διευθετεί τα γεγονότα και δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε η ε- ξέλιξη της πλοκής να είναι για τον αναγνώστη φυσική και λογική.
• 2.
  Είδος αφηγητής: σεποιο βαθμό συμμετέχει ο αφηγητής στην ιστορία; α) Ομοδιηγητικός αφηγητής: Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο (πρωτοπρόσωπη αφήγηση). Ο αφηγητής συμμετέχει στην ιστορία β) Ετεροδιηγητικός αφηγητής: Αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο (τριτοπρόσωπη αφήγηση). Ο αφηγητής δεν μετέχει καθόλου ως πρόσωπο στην ιστορία που αφηγείται. Είδος εστίαση: Αναφέρεται στη σχέση του αφηγητή με τα υπόλοιπα πρόσωπα της ιστορίας – τη γνώση του αφηγητή για την υπόθεση α) Μηδενική → Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα, είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης). Αφηγητής > Πρόσωπα β) Εσωτερική → Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα. Αφηγητής = Πρόσωπα γ) Εξωτερική → Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα. Αφηγητής < Πρόσωπα Το έργο: Είναι διήγημα με ηθογραφικό περιεχόμενο, πλούσιο λυρισμό, αλλά και πολλά στοιχεία ρεαλισμού. α) Ηθογραφικά στοιχεία (αναφέρονται στα πρόσωπα της υπαίθρου και τις ασχολίες τους): β) Στοιχεία ρεαλισμού (είναι εκείνα που αναπαριστούν την πραγματικότητα πιστά και αντικειμενικά): γ) Στοιχεία λυρισμού (ποιητικός λόγος):