Download to read offline
More Related Content
![You and I [7]](https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/youandi7-111103170616-phpapp01-thumbnail.jpg?width=640&height=640&fit=bounds)
Who are you 12
- 1.
- 2. Ik ging rechtstreeksnaar Lorens huis, en toen ik aankwam nam ik niet eens de moeite om aan te bellen. Ik opende de voordeur en ging op zoek naar Loren. Ze zat tv te kijken in de living. ‘Morgan? Wat scheelt er?’ ‘Ik zit diep in de problemen…’ zuchtte ik. Ze gebaarde meteen naar de zetel en ik plofte neer.
- 3. … ‘En hijwas zo ongelooflijk lief! Hij troostte me en hij wilde dat ik het ging uitpraten met David. En toen heb ik het verpest.’ ‘Maar wat is er dan precies gebeurd?’ ‘Wel… Eerst was alles nog heel gezellig, we begonnen opnieuw te praten en het klikt echt tussen ons. Maar toen dacht ik weer aan David en hij troostte me en ik ging in z’n armen liggen… en toen kuste hij me voorzichtig op m’n neus… We gingen terug naar de serre en hij begon zich te verontschuldigen, maar plots overspoelde hij me met complimentjes en gaf hij min of meer toe dat hij gevoelens voor me had…’
- 4. ‘Morgan… Wat hebje gedaan?’ Loren voelde duidelijk al aankomen wat ik zou vertellen… ‘Ik ben gezwicht voor zijn charmes Loren… Ik heb me letterlijk in zijn armen gestort en het kon me even niet meer schelen wat de gevolgen waren.’ ‘Heb je...?’ ‘Jep’ ‘Hoe was hij?’ ‘Geweldig, maar dat is het punt niet Loren! Ik heb David bedrogen! En ik heb misbruik gemaakt van Masons gevoelens. Wat moet ik nu doen?’
- 5. ‘Gezien Davids temperamentvollekarakter zou ik het hem niet vertellen…’ ‘Maar ik kan zoiets toch niet verzwijgen?’ ‘Morgan, daarstraks was je zo bang dat David jullie relatie zou verbreken na een ruzie, en nu wil je zo’n bom droppen op jullie relatie? Denk je echt dat hij je zomaar zal vergeven? Laat de situatie op zijn minst even bekoelen.’ ‘Misschien heb je gelijk…’
- 6. Om m’n gedachtente verzetten besloot ik om voor Loren en mij te koken. Tijdens het eten hoorde Loren me nog meer uit over Mason. ‘Maar hoe zit dat nu precies? Vind je hem leuk? Vanwaar kwam die plotse drang om hem te bespringen?’ ‘Ik weet het niet. Om de een of andere reden voelde ik me veilig bij hem… En voor ik het wist…’ ‘Had je de kleren van zijn lijf gescheurd?’
- 7. ‘Blij dat tenminsteéén van ons met de situatie kan lachen…’ ‘Komaan Morgan. Stop met jezelf zo te beschuldigen. Je was emotioneel, David gedraagt zich al een tijdje als een asshole en Mason ziet er lekker uit en bood de perfecte troost. Volgens mij zou elke vrouw zich verleid voelen in zo’n situatie.’ ‘Maar een goede reden voor een fout, maakt de fout niet goed. Ik heb David nog steeds bedrogen…’ Het verwonderde me hoe rustig ik kon praten over de situatie zonder in tranen uit te barsten.
- 8. Na het etenbesloten we om samen Grey’s anatomy te kijken om mijn gedachten af te leiden. Toen er een korte vrijscène verscheen kon Loren het niet laten. ‘Ging het er ook zo aan toe bij jullie?’, plaagde ze terwijl ze me een por gaf. ‘Loren! Het is echt niet meer grappig!’ riep ik terwijl ik zelf moeite had om m’n glimlach te verbergen. ‘Mason en Morgan sitting in the tree, K-I-S-S-I-N-G! Oke nu stop ik écht,’ antwoordde ze met een ondeugende glimlach. Na de aflevering gingen we naar bed, en ondanks al de chaos in m’n hoofd viel ik als een blok in slaap…
- 9. De volgende ochtenddekte ik de ontbijttafel terwijl Loren de krant ging halen. Ik nam net een hap van m’n muesli toen Loren plots zei: ‘Euhm, Morgan? Misschien hebben we ons toch vergist in Mason…’ Ik slikte de muesli moeizaam door. ‘Hoe bedoel je? Je bent me toch niet weer aan het plagen he?’ ‘Ik vrees van niet. Kijk maar.’
- 10. Ik liet m’nlepel in m’n kom vallen en de helft van de muesli spatte in het rond. Ik nam de krant van Loren aan en zocht naar de verborgen boodschap. Jammer dat je zo snel weg moest. Ik heb er in ieder geval van genoten. ‘Wat moeten we nu doen?!’ vroeg ik in paniek. ‘Ik ga m’n collega’s bellen. Het wordt tijd dat we Mason eens écht gaan verhoren. Ga je al maar aankleden. We gaan eerst naar je thuis om de brievenbus te checken, en daarna gaan we aangifte doen tegen Mason.’
- 11. Ik deed watLoren vroeg en ging me omkleden. Het leek wel alsof ik op automatische piloot functioneerde, alsof ik niet meer zelf kon nadenken. Het enige wat ik wist was dat ik me moest omkleden en dat Loren voor me zou zorgen. Zij belde ondertussen naar het politiekantoor. Mason zou opgepakt worden voor verhoor. Vervolgens ging zij zich ook omkleden. Ze trok meteen haar politieuniform aan. Even voelde ze niet enkel aan als mijn beste vriendin, maar als de persoon die mij zou beschermen.
- 12. Vervolgens gingen wenaar mijn huis om de brievenbus te checken. Maar onze krant bevatte geen verborgen boodschap. Logisch, want ik had Mason verteld dat ik bij Loren bleef logeren. Gelukkig was David niet thuis, ik durfde hem op dit moment niet onder ogen gekomen. Ik had hem bedrogen met de man die mij stalkte, terwijl hij me zo had gewaarschuwd. Ook binnen zag alles er normaal uit. Op exact datzelfde moment werd Mason verhoord door Lorens collega’s.
- 13. Zodra we ophet politiekantoor aankwamen bracht Loren me naar Aurore. ‘Ze is een beetje in shock denk ik,’ zei ze. Ze gaf me een knuffel en verliet toen de kamer. Daarna ging ze aan haar collega’s vragen hoe het verhoor verliep. ‘Hij blijft ontkennen. En hij is best overtuigend. Ofwel is hij echt onschuldig, ofwel hebben we te maken met een rasechte psychopaat,’ zei Mario. ‘Stalken is nu niet echt iets wat normale mensen gaan doen… Probeer hem te kraken. En zoek vingerafdrukken op alle kranten die ik je gegeven heb. Het gaat om Morgan, dit is persoonlijk,’ antwoordde Loren.
- 14. Een halfuurtje laterkwam Loren me terug halen. We gingen naar de keuken en ze gaf me een kop koffie. ‘Gaat het wat met je?’ ‘Ja… Ik red me wel. Ik besef nu pas hoe egoïstisch ik ben geweest. Ik had moeten wegblijven van Mason en eerlijk moeten zijn tegen David. Ik moet naar hem toegaan.’ ‘Nu? Ik kan je niet zomaar alleen laten?’ ‘Nu Mason hier is ben ik eindelijk weer veilig Loren. Ik voel gewoon dat hij hierachter zit. En David zijn shift zit er net op. Ik voel me slecht en ik wil bij hem zijn…’ Uiteindelijk gaf Loren toe en namen we afscheid.
- 15. Ik voelde meopgelucht toen ik thuiskwam. ‘David?!’ riep ik door het huis. Hij zat aan de keukentafel. ‘David, het spijt me zo. Ik heb je zo gemist en je had gelijk over Mason, en… Wat is er?’ David bekeek me alsof hij van me walgde. ‘Wat heeft dit te betekenen?’ zei hij koel terwijl hij de krant naar me gooide. Morgen zelfde tijd, zelfde plaats? Mijn bed voelt leeg zonder jou.
- 16. ‘David, ik kanhet uitleggen. Het is Mason, hij…’ ‘Ben je met hem naar bed geweest?!’ schreeuwde hij. Ik had hem nog nooit zo woedend gezien. Hij kookte vanbinnen. ‘Luister… Hij gedroeg zich de hele tijd onschuldig terwijl hij de brieven schreef. Hij is de stalker!’ ‘Je antwoordt niet op m’n vraag Morgan…’ ‘Oke… Ja… Ik ben met hem naar bed geweest. Maar het was een vergissing! Het spijt me echt David!’
- 17. Voor ik hetwist kreeg ik een harde klap in m’n gezicht. Ik schrok zo erg van Davids reactie, dat ik de pijn eerst niet eens voelde. Pas enkele seconden later voelde het alsof m’n linkerwang in brand stond. David zette opnieuw een stap dichter en ik deinsde achteruit. Pas toen drong het tot me door… Alsof Davids klap alles in m’n hoofd door elkaar had geschud, en de puzzelstukjes in elkaar liet vallen. ‘Jij was het… Niet Mason.’
- 18. ‘Hij kan diebrief niet naar jou gestuurd hebben, want hij werd op dat moment verhoord. Dus dat wil zeggen dat jij die brief hebt gemaakt… Waarom, David?’ Ik voelde tranen in me opwellen. Hoe kon dit gebeuren? ‘Ik wist dat je vroeg of laat een fout zou maken. Toen ik je leerde kennen werd ik meteen stapelverliefd op je Morgan, ook al was dat helemaal niet de bedoeling. Als er iets is wat mijn ex-vriendin me had geleerd, dan was het dat vrouwen niet te vertrouwen waren. Maar jij leek anders… In het begin toch. Je stortte me in mijn armen, je gaf je helemaal bloot aan mij, en daardoor heb ik je onderschat.’
- 19. ‘Eens ik voeldedat je van mij was, wou ik je enkel nog voor mezelf. En ik leek te slagen in dat plan, tot je plots moest beginnen over kinderen. Je zette me vast, Morgan! Ik wist dat ik je zou verliezen als ik geen kinderen met je kreeg, maar dat probleem kon ik nog oplossen, er bestonden genoeg medische middeltjes. Maar net op dat moment kwam je die Mason tegen, en toen werd alles verpest. Misschien is het beter zo, want het deed me beseffen dat je net zo’n slet bent als al die anderen. Zelfs toen ik jullie uit elkaar wilde drijven door de brieven, bleef je hem verdedigen boven mij, bedroog je mij. En toen wist ik wat me te doen stond. Ik zou je doden, net zoals ik met die waardeloze ex van mij heb gedaan.’
- 20. ‘Ex? Maar ikken je al sinds…’ ‘Zwijg!’, schreeuwde hij. En hij gaf me zo’n harde klap dat ik in elkaar zakte. ‘Mijn ex op de universiteit, zij bedroog me met m’n beste vriend. En ik leerde haar een lesje. Ik voerde haar dronken en gooide haar in het kanaal. Haar verdiende loon. En ik had moeten weten dat jij hetzelfde was, als alle vrouwen. Jullie zijn niet te vertrouwen, egoïstisch, waardeloos. Je verdient het niet om te leven. Maar het was mijn fout om je te vertrouwen. Die fout maak ik niet meer…’ ‘David… Asjeblieft, het spijt me zo. Ik wilde je niet kwetsen. Ik zal alles doen wat je vraagt,’ jammerde ik terwijl ik overeind probeerde te krabbelen.
- 21. ‘Spijt komt telaat Morgan… Je zal moeten boeten voor je zonden… Tegen de tijd dat ze doorhebben dat Mason onschuldig is, zal er nog maar weinig van je over schieten. En ik zal dan het slachtoffer zijn wiens vrouw werd ontvoerd door een onbekende crimineel…’ Ik probeerde weg te rennen, maar David greep me vast en nam me bij de keel. Ik spartelde tegen, maar het kostte me de grootste moeite terwijl ik naar adem probeerde te happen. ‘Maar eerst wil ik nog wat plezier aan je beleven. Na zoveel gelukkige jaren is een afscheid wel gepast, vind je niet?’
- 22. Uiteindelijk liet Davidm’n keel los en trok hij m’n hand op m’n rug. Ik voelde z’n hete adem in m’n nek. Met z’n andere hand nam hij m’n borst vast. Z’n hand gleed verder naar mijn rokje, en ik voelde hoe m’n benen begonnen te trillen, alsof heel mijn lichaam zich probeerde te verzetten. ‘Help! Help! Asjeblieft!’ schreeuwde ik
- 23. Zodra ik begonte roepen snoerde David me de mond. Ik greep m’n kans en probeerde hem van me af te duwen. Op de een of andere manier slaagde ik erin om hem te doen struikelen, en hij viel op de grond. Hij brulde van woede. Ik draaide me zo snel als ik kon om en probeerde weg te rennen, maar het had geen zin. Hij greep me nog net bij m’n enkels, en met een harde bons viel ik neer.
- 24. ‘Help!’, krijste ikopnieuw. Ik probeerde overeind te kruipen, maar ik voelde het zware gewicht van Davids voet op m’n rug. Hij duwde zo hard op m’n rug tot ik weer in elkaar stuikte. Vervolgens schopte hij hard tegen m’n ribben. Ik smakte met m’n gezicht tegen de grond en voelde een intense pijnscheut in m’n zij. Ik hoorde Davids voetstappen even wegebben, maar voordat ik mezelf terug overeind kon heisen naderde hij weer. ‘Hier zal je voor boeten, jij vuile slet…’
- 25. Hij trok mebij m’n haren en plots voelde ik een helse, stekende pijn in m’n rug. Hij had me gestoken met een vleesmes. Vrijwel meteen zakte ik in elkaar, en opnieuw raakte m’n gezicht de harde vloer. De pijn was ondraaglijk. Het laatste wat ik hoorde was ‘Laat je wapen vallen, NU!’, en toen werd alles zwart…
- 26. Drie dagen laterontwaakte ik weer in het ziekenhuis. David had me geraakt in de nier, en de dokters moesten deze zo snel mogelijk verwijderen om ergere schade te voorkomen. Ze hielden me nog even in een kunstmatige coma. Daarna moest ik nog een week op intensieve zorgen verblijven ter observatie. Toen ik wakker werd waren Mason en Loren de eerste mensen die ik zag. Nu David was aangehouden, was Masons naam gezuiverd. Blijkbaar stonden Davids vingerafdrukken op de krant die Loren had gevonden. Bij het horen van dit nieuws waren ze meteen naar mijn huis gegaan, waar ze me net op tijd – of te laat, afhankelijk van hoe je het bekijkt – hadden aangetroffen.
- 27. Toen ik uithet ziekenhuis werd ontslagen, ging ik eerst een paar weken bij Loren wonen. Maar al snel groeiden Mason en ik weer dichter naar elkaar toe en trok ik bij hem in. Hij verzorgde me en troostte me, en amper een maand later werden we eindelijk een koppel. We besloten om het huis van David en mij, waar nu zoveel nare herinneringen aan vasthingen, te verkopen en met het geld ons eigen huisje te bouwen. De winkel werd voorlopig gesloten tot we ook daarvoor een nieuw pand konden vinden. Langzaam maar zeker kreeg ik mijn leven weer op de rails.